As formigas*
Riba do nariz dun home
que deitado ao sol durmía,
paráronse a conversar
tres maxestosas formigas.
A primeira comentou:
- "Este val e as súas cimas
son, sen dúbida, os máis áridos
que crucei na miña vida;
nada puiden recoller
e non me queda enerxía."
- "Eu non tiven mellor sorte."
dixo a segunda formiga.
- "Esta debe ser a terra
que a miña nai chama anhidra,
onde non florece nada."
- "Sen querer ser despectiva...,"
expuxo, entón, a terceira,
- "e a pesar de non oíla,
as tres estamos violando
a figura da Ilustrísima,
a máis grande, poderosa,
omnipresente e magnífica
formiga que entre nos vive."
Logo desa ladaíña,
as outras dúas miráronse
e botaron unhas risas.
Nese instante o noso home
sentiu terribles deligras,
alzou a man e rascouse
esmagando ás tres formigas.
Antonio Pinedo
(Grupo Brétema)
* Basado en una fábula del filósofo libanés Gibrán, Khalil Gibrán.
