A una preciosa deportista…



A una preciosa deportista…

Mucho carácter tenía,
ya por eso me gustaba,
cuando con ella yo estaba
siempre feliz me sentía.

Senderista resistente,
escaladora explosiva,
siendo espeleóloga activa
cual mujer polivalente.

En la ría o ensenada
o descendiendo algún río,
de su destreza me fío
viendo su firme mirada.

Y para reponer energía
prepara un tente en píe,
eso se nota y se ve
al desbordar su alegría.

De naturaleza aguerrida,
una deportista nata,
con esa aptitud innata
marcan rasgos en su vida.

Voz calida y melodiosa
que expresa con claridad,
y esa nula vanidad
la hacen aun más grandiosa.

Le escucho con atención
por ser buena oradora,
tras los años pienso ahora
en su clara definición.

Ser español y europeo
a Mónica le sorprendió,
al tiempo pregunté yo
dando fe de lo que veo.

Siendo buena alemana,
de ella aprendí grandes cosas,
con sus palabras hermosas
vida consensuada y sana.

En plena Naturaleza
por ser madre de la vida,
pues cuando Dios lo decida
se va alegría y tristeza.

Por eso un proverbio reza:
Respeta a tus hermanos,
hijos del Dios creador,
Naturaleza que disfrutamos,
obra cumbre del Señor…

Félix Loira
(Grupo Poético Brétema)

7 comentarios:

FRANCISCO DE SOTAVENTO-CEDEIRA dijo...

MI QUERIDO AMIGO FÉLIX, ERES UN HOMBRE MUY HUMILDE Y COMO TE HE DICHO SIEMPRE, ERES UN GRAN POETA PORQUE TUS VERSOS ASÍ LO DICEN SIEMPRE Y NO SON REBUSCADOS SINO QUE TE SALTAN DE TU DESPENSA POÉTICA. FIJATE EN EL RESTO DE LOS POEMAS COMO NO FLUYEN ASÍ LOS VERSOS QUE SON PENSADOS Y BIEN PENSADOS Y CORREGIDOS, PERO DONDE BROTA EL AGUA A BORBOLLONES, ES IGUAL QUE LAS PALABRAS QUE SALEN DEL ALMA DEL GRAN POETA Y A ESTE NO LE HACE FALTA PENSARLAS PORQUE LE SOBRAN Y LE SALTAN DE SU VENA ARTÍSTICA. Y TODO EL RESTO ES PESADO Y MECANIZADO POR CIENTOS DE LOS QUE SE TIENEN POR POETAS. Y COMO SABES, VERSOS LOS HACE UN NIÑO, PERO ARTE POÉTICA Y LIRISMO CON TODOS LOS INGREDIENTES, SÓLO PERTENECE A LOS ARTISTAS COMO FÉLIX LOIRA Y OTROS MÁS QUE YO CONOZCO. NO ME GUSTA LA POESÍA MECÁNICA AUNQUE ESTÉ BIEN LABRADA. YO QUIERO INSPIRACIÓN, MISTERIO,LOCURA,ALEGRÍA, AMOR ESPIRITUAL IMAGINACIÓN E INVENTIVA. Y OTRAS COSAS MÁS QUE TIENE LA POESÍA.¿TENGO RAZÓN O ME ESCAPO DE ELLA?
UN CORDIAL Y FRATERNAL ABRAZO DE TU SIEMPRE AMIGO FRANCISCO DE SOTAVENTO-CEDEIRA

Anónimo dijo...

Amigo, Felix, como di Sotavento a poesía vai po la tua sangue como os torrente po lo monte, e por toda esa natureza que ti percorres e disfrutas coidando dos animales. Felicidades, Ceneme

Anónimo dijo...

Noraboa, Félix por tan sentido poema e pola afección e cariño que lle tés a esa persoa, a Mónica.
Unha aperta.

Cedeira

Xosé A. Suárez de Aneiros.

Anónimo dijo...

Enhorabuena felix por este poema que ya he leido y vuelvo a leer de nuevo. saludos desde redondela y no dejes secar esa fuerza creativa que tienes y que es un tesoro.

-Antonio Martinez

Anónimo dijo...

Estimado y querido amigo Félix: Una oda muy
bonita la dedicada a Mónica, yo os he visto
solo dos o tres veces, una vez en una furna
de Oleiros y otra en Cullaredo cueva de uno
de los más afamados bandidos gallegos, creo
que el "Foucellas" la otra creo que fué en
Vigo en Atmosfera Cero, la difinición de la
chica es perfecta. Preciosa, elegante y muy
inteligente.
Un saludo mi amigo Félix, Angela Villagarcía.

Anónimo dijo...

La variedad hace rico al mundo.
Un abrazo Daniel.

Anónimo dijo...

Querido amigo Felíx, eres un amigo de tus amigos. Felicídades. manoel carlos

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.