A Noriega Varela, mestre e poeta da montaña e
da nosa Natureza
Toda humilde beleza me namora,
na sinxeleza das cousas me recreo,
as cores das flores, os sorrisos dos nenos,
a súa fonda ledicia, como a aurora
provocan o meu asombro e reverencia.
Como as estrelas e os astros da noite
que contemplo ao carón do meu canciño
tamén me deleito coas artes e coa ciencia.
Admiro os misterios que envolven á humanidade,
gozo coa presencia de familiares e amigos,
parolar e facer grupo; amar e ser amado,
construir cos outros unha humilde comunidade.
Desfrutar de todo o que a vida nos ofrece,
o momento presente, que é o que temos,
o que xa foi, non é, e o futuro non nos pertence,
acollamos o canto do paxaro e a camelia que florece.
Aspirar a unha vida plena e sinxela
a ollada pura dun meniño, o sorriso algareiro
da mocedade que sinte e se emociona,
gozar coa presencia da amada, deixarse querer por ela.
É a vida un regato que paseniño sen deterse, pasa.
Unha boa aspiración é camiñar coa intención de ir regando,
nutrindo e fertilizando as nosas humildosas vidas, sementando
venturas, amando; abrindo de par en par as portas da nosa casa.
na sinxeleza das cousas me recreo,
as cores das flores, os sorrisos dos nenos,
a súa fonda ledicia, como a aurora
provocan o meu asombro e reverencia.
Como as estrelas e os astros da noite
que contemplo ao carón do meu canciño
tamén me deleito coas artes e coa ciencia.
Admiro os misterios que envolven á humanidade,
gozo coa presencia de familiares e amigos,
parolar e facer grupo; amar e ser amado,
construir cos outros unha humilde comunidade.
Desfrutar de todo o que a vida nos ofrece,
o momento presente, que é o que temos,
o que xa foi, non é, e o futuro non nos pertence,
acollamos o canto do paxaro e a camelia que florece.
Aspirar a unha vida plena e sinxela
a ollada pura dun meniño, o sorriso algareiro
da mocedade que sinte e se emociona,
gozar coa presencia da amada, deixarse querer por ela.
É a vida un regato que paseniño sen deterse, pasa.
Unha boa aspiración é camiñar coa intención de ir regando,
nutrindo e fertilizando as nosas humildosas vidas, sementando
venturas, amando; abrindo de par en par as portas da nosa casa.
Xermán Torres
(Vilagarcía de Arousa)
Blog de Xermán:
9 comentarios:
Que regalada vida, Xermán, alejarse del mundanal ruido, respirar el aire de la tierra tranquilo, levantar la vista y estar rodeado de amigos. Dejar pasar el tiempo lento, no tener prisa por llegar a ningún puerto. Felicidades, Correa
Amigo Correa, aunque dicen que estamos en crisis, pienso que es una constante de los seres humanos en su concepción clásica, tenemos muchas cosas de las que gozar; pero, no nos damos cuenta, el aire, por ejemplo, es gratis al igual que el paisaje y la amistad. Gracias por tu comentario.
¡SALUD Y POESÍA!
Xermán Torres
Amigo Correa, aunque dicen que estamos en crisis, pienso que es una constante de los seres humanos en su concepción clásica, tenemos muchas cosas de las que gozar; pero, no nos damos cuenta, el aire, por ejemplo, es gratis al igual que el paisaje y la amistad. Gracias por tu comentario.
¡SALUD Y POESÍA!
Xermán Torres
Preciosista e musical poema, e sublime mensaxe que nos deixas, porque o segredo da vida é amar as cousas sinxelas que temos ao alcance dos nosos sentidos. Estes versos xa me gustaron cando os liches na "Mesa dás Verbas", dos mellores poemas que coñezo do teu libro, sempre mencionando a flor dos teus agarimos, a camelia. O meu parabén. É un gran pracer lerche.
Un abrazo,
Antonio
Querido Antonio, grazas polas túas verbas. Comparto contigo moitas cousas, sobre todo o amor franciscán pola Natureza e a paisaxe, ademais das cousas sinxelas e íntimas como a familia e a amizade.
SORTE E VERSOS!
Xermán Torres
Germán ¡ Qué primera estrofa pregonera de la percepción de nuestro entorno, sencillo, silencioso, terreno y humano , luminoso y renovador como cada auora.
Cada impulso de la vida , como expresa tu segunda estrofa despierta serena admiración aunque sea de noche. Brillan la sestrellas .
Expresas el día a día, lleno entre tu campo de relación humana abierto a la intercomunicación más rica y pura , " dar y recibir amor" expresar sentimientos en esa "original mesa de palabras " y de filosofía " el pasado, el futuro no nos pertenecen " " regar, nutrir, fertilizar y hacer vida el último verso abriendo las " puertas del alma y contándolo en nuestros encuentros del Liceo que acertadmente coordinas .
Gracias por el poema didáctico e inductor para ver lo mejor de cada uno guardado en la semilla Mi afecto María
Querida María, con la luz de tus versos y de tus palabras iluminas nuestras vidas. Doy gracias a Dios por haberte conocido, querida amiga. Tus palabras siempre oportunas, siempre positivas; transmites a los demás positivismo, energía vital. Como siempre mis mejores saludos y vibraciones para ti, María.
¡SALUD Y POESÍA!
Xermán Torres
Hola Germán: Un trabajo poetico formidable sobre la persona de Noriega Vaela, un bonito recuerdo en su memoria, gracias por arrojar luz sobre tan insigne maestro de la cultura, cuya obra todos admiramos.
Cordial y atentamente, Félix Loira
Amigo Félix, Noriega foi un gran mestre de escola e un gran poeta, namorado da súa montaña luguesa, amante da Natureza e das cousas sinxelas. Mágoa que lle tocara vivir en tempos moi difíciles e con falta de liberdade. Merece sempre o noso recordo e a nosa homenaxe porque está un pouco esquecido. Habería que ler os seus poemas na escola.
SAÚDE E POESÍA!
Xermán Torres
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"