A noitiña


A noitiña

Es faro que guía o meu camiño
es camiño que me falta precorrer
es unha luz á noitiña
a que me leva ao teu querer
miro nos teus ollos e vexome
sinto a túa pel e estremézome
vexo os teus beizos e os bico
sinto o teu corpo e espértome
abro os ollos e non che atopo
e a miña ialma non ten consolo
miro, busco e non che vexo
só atopo o baleiro
deixado po lo teu corpo
Transcorre o tempo
lentamente
eu espero triste e impaciente
a un novo anoitecer
para seguir a luz que me leve
aos teus abrazos e os teus bicos
antes que me esperte
un novo amencer.

Manuel Carlos
(Gran Canarias)

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Nostalgia del amor que siempre vamos buscando, pero que raras veces encontramos. Saludos, Manuel

Elisa Rodríguez dijo...

Manuel,hermoso, tierno y lleno de un grato y dulce romanticismo. Un abrazo, Elisa

Anónimo dijo...

Estimado Manuel Carlos: Un tema candente y muy romantico, pero el destino siempre juega las últimas bazas, y la ventaja es ser libre para poder optar, y que haya suerte, sinó como dice el refran.- Mejor solo que mal acompañdo.
Cordialmente te saluda, Félix Loira.

Manoel Xosé dijo...

Fermoso tema Manuel Carlos. Amor e romanticismo, un único sentimento, unha única luz. Unha aperta, Manoel Xosé.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.