Vilancico mariñeiro
Veñen as lanchas do mar,
de faenar, de Campelo,
voltamos ledos, moi ledos,
cargadiños de xurelo.
Hoxe en Belén nace Deus
porque Noiteboa é.
Dende o peirao vexo o fume,
e ós meus fillos coa muller.
Por que tés présa, Xoanciño?
Por que bules, ti, Manuel?
Imos levarlle ó Neniño
a chona, un bolo e mel.
Ó aflixido, ledicia,
onde hai guerra poñer paz
e cando ó portal cheguemos
bicaremos ó rapaz.
Retrouso
Xesús cos seus ollos
hanos de ollar,
pois ven a este mundo
para nos salvar.
Con pitos e gaitas,
cunchas e tambor,
cantemos en roda
ó noso Señor.
Xosé Antonio Suárez Aneiros
Cedeira
(A Coruña)
4 comentarios:
Que os sentimentos que che produce o neno te acompañen todo o ano, Antón. Gustoume o vir ledos, cardadiños de xurelo. Saudos, Ceneme
Seguimos agradecendo as túsad aportacions.
Falarche de rima ou de canto está de mais
Santi Brañas
Muy bonito y muy tierno.
Me gusta donde hay guerra poner paz.
Me gusta esa escena en que viene de trabajar. Que el trabajo también es construir la paz.
Con afecto Daniel
¡Que bello villancico cantando al Niño mecido con la ternura que expresas y por la grandeza del mar y por su profundidad .Bello. Gracias María
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"