Quixera


Quixera

Quixera atravesar
a distancia que nos separa
na sombra da noite.

Quixera esquecerte
percorrendo a tempo,
como a hedra que trepa
máis allá do firmamento.

Quixera que voaras
coa forza do vento,
e quedaras pendurado na árbore
onde crecen os invernos.

Pero nos podo, estou presa
da serpe do teu encanto
onde o manto da tristeza
acobíxame, nos teus brazos
e son feliz, nos meus soños,
mais cando esperto, quixera,
que seguiras,
arrolando o meu corpo.

Carmen Darriba
(Grupo Poético Brétema)




5 comentarios:

Anónimo dijo...

Querida Carmen, todos estamos presos en esta jaula pasajera, donde cada pasajero ama en principio para su evolución y su quimera el lugar que para nacer el destino le ha elegido. Saludos, Ceneme

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

Benquerida Carme, a ausencia dos seres amados que viven nas nosas lembranzas e nos nosos soños, outro xeito de facelos presentes para seguir amándoos. Pero eles queren que vivamos, que non sexamos presos nos recordos, queren o noso ben; vivamos pois, non deixemos que a nostalxia e a tristura nos impidan disfrutar do momento presente.
Bicos, Xermán.

Anónimo dijo...

Carmen, querer es poder. Tú puedes eso y mucho más
Santi Brañas

Anónimo dijo...

Rabia e nostalxia que loitan dentro, moi dentro do espírito, no canto de amor que compartes connosco, un canto maxistral, sempre na liña dos sentimentos máis profundos. Envexo a túa capacidade de plasmar eses sentimentos no papel e, ademais, de forma tan poética. Non abandones ese o teu don.
Un abrazo e un bico,
Antonio Pinedo

silvia dijo...

Muy sugerente las imágenes, las metáforas.
Un hermoso tinte de nostalgia.
Suena bien a enamorado.

Con afecto Daniel

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.