Nordés
Sopraba un aire fresquiño
que se ergueu pola mañá
na aba da Capelada
entoando un alalá.
Era un canto morriñento
que por veces ía dicindo
para consolarme a min:
a ti, amigo, cho brindo.
O laio do vento
ata min chegaba,
o canto do vento
a min me magoaba.
Hoxe é o santo San Andrés,
amigo de romarías,
de gaitas e muiñeiras,
de tristezas e alegrías.
En estes tempos que corren,
ninguén fita as estrelas,
nin o crego de Teixido
mira siquera pra elas.
O laio do vento
ata min chegaba,
o canto do vento
a min me magoaba.
O vento, con gran tristura,
por veces asubiaba,
semellando o asubío
o xemido dunha gaita.
Ouh, San Andrés de Teixido,
roteiro inmemorial,
hoxe a ausencia dos teus teixos
é notoria e proverbial.
O laio do vento
ata min chegaba,
o canto do vento
a min me magoaba.
Xosé Antonio Suárez Aneiros
Cedeira
(A Coruña)
11 comentarios:
Como sempre Antón, teus poemas voan co vento de Cedeira e cheganos a Vigo os laios da Costa da Morte, limpando as nosas conciencias. Saudos, Ceneme
Xosé Antonio: Maraavilloso que el viento " hable" y cante en todos los idiomas y que en todos haya quien sepa expresar su lenguaje, su canción , su caricia en versos Y también que en todos los idiomas se escriba sobre santos . Con mi cariño Maraía
Xa fun máis de vinte veces e ainda non quedei farto.
Será de morriña ou será polo fermoso do acto?
Santi Brañas
Amigo José Antonio.- En cuanto vi la foto de tu interesante poema, reconocí la foto de San Andres
tengo buenos recuerdos de esas tierras en mi época de Naturalista en esa preciosa costa e islas de las Rias Altas. Un buén relato poetico.
Un cordial saludo. Félix Loira
Amigo Xosé Antonio
O vento...o vento
o laio do vento
o canto do vento
aínda con asubíos
ata min chegaban. Felicidades, manuel carlos
A Ceneme, María, Santi, Félix, Manuel Carlos gracias por ler o poema e as vosas palabras. Deséxovos que pasedes unhas moi felices festas de Nadal, que fago extensivas a toda a familia de Brétema.
Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros
UN BONITO CANTO A SAN ANDRÉS DE TEIXIDO.
AGORA XA TEN OUTROS CARREIROS E OUTRA ESTRADA PARA QUE BAIXEN COS COCHES E NON DE XIONLLOS COMO SE BAIXABAN AS DÚAS COSTAS, GRANDE E PEQUENA.
E TODO ERAN BOSTEIRAS DE VACAS E AGORA ESTÁ TODO LIMPIÑO. ALÁ VAN OS CAMIÑOS TAN CHEOS DE CADAVEIRAS E DE TOXEIRAS GRANDES E PINOS ANASADIÑOS. ALÓ VAI SAN ANDRÉS, SAN ANDRESIÑO DO CAMIÑO.
FRANCISCO DE SOTAVENTO.CEDEIRA
Meu amigo, Xosé Antón... compañeiro, que este fermoso Nordés, doce, agarimoso e cheo de frescura que danza e asubía en San Andrés de Teixido, faga repenicar ás campás do santuario e que os laios do vento e a gaita, fagan o milagre de tempos mellores. Que o aturuxo do gaiteiro resoe no adro e na praza i esborrife de esperanza e ilusión a nosa vida. Grazas por tan doces versos. Felices Festas de Nadal pra ti e familia e os meus mellores desexos pra este novo ano 2012. unha aperta, Manoel Xosé
Moi agradecido polas túas fermosas verbas, Manoel Xosé; bo Nadal e mellor Aninovo.
Fíxate, Xabier, que o topónimo é San Andrés de TEIXIDO, mais a tolemia do home levouno a rematar cos teixos e, ende mal, co teixido.
A tí, Xabier "Sotavento", con todo o meu agarimo, desexo que pases, na compañía dos teus, unhas felices festas e gocedes de boa saúde.
Unha lírica e musical aperta de
X. Antón Suárez
Buen color local. El viento, la hierva que se mece y la música de la gaita. Y ese conjunto que nos invade de nostalgia
Daniel
Gracias.
Bo Nadal, amigo Daniel; que o aninovo che depare todo o que arelas.
Recibe unha aperta dende este maravilloso e máxico curruncho de Galicia chamado Cedeira.
Xosé Antonio Suárez de Aneiros
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"