Non son mago, son poeta

Non son mago, son poeta

 

Transito por carreiros do meu barrio

e encontro en cada esquina unha tristeza;

vexo moitas persoas camiñando,

con todo a rúa está soa, deserta.

 

O home non sorrí, está apocado,

a súa cara e máscara de pedra;

matízanos a crise sen amparo,

un aire enrarecido que fai muescas.

 

Algúns favores páganse moi caros,

a envexa e a cobiza mandan, reinan;

a solidaridade de fai anos

é hoxe encarnizada competencia.

 

Tantos mozos, outrora moi lozanos,

agora son cidades pobres, ermas;

e os vellos, caracois –dos hermitanos-,

que a súas costas a morada levan.

 

E ti, que me preguntas se son mago

que poida solventar tanta miseria…

E eu, que che respondo con desgano,

que tan só son artífice de letras.

 

Antonio Pinedo

Vilagarcía de Arousa

(Pontevedra)




12 comentarios:

Anónimo dijo...

Moi bonito Antonio, os nenos andan a xogar coas pedras e nos andamos a xogar coas letras e teño gosto en decirche que xogas moi ben. Noraboa. Ceneme

Anónimo dijo...

Rotundamente, eres mago e poeta, que como los que de verdad lo son se ocultan en su modestia
Santi Brañas

Anónimo dijo...

E de xogar coas letras trátase non? Grazas Ceneme polas túas palabras. Sempre procuro escribir poesía de corte clásico (métrica, rima, etc.) porque, ao ser enxeñeiro, dánlleme ben os números, co cal, xogo con vantaxe.

Un abrazo de xogador a xogador,
Antonio

Anónimo dijo...

¡Gracias! Santi, por tus palabras. Me considero un buen verseador, que no es lo mismo que poeta, pero espero llegar a serlo algún día.

Un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

Nun mundo coma este no que vivimos, a competencia é escasa (äs veces)pero a competencia (rivalidade)abunda a treu.
Moi ben, Antonio.

Cedeira
X. Antonio Suárez de Aneiros

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

Tes a maxia do xogo da poesía. Todos aquí xogamos coa maxia das verbas. No artificio e na sinxeleza temos a actitude de experimentación dos nenos; xogas? Xoguemos.
Agarimosamente,
Xermán Torres

Anónimo dijo...

Estou de acordo contigo, X. Antonio, pero che aseguro que eu me movo mellor, ou iso intento, no primeiro concepto de competencia que no segundo.

Un saúdo,
Antonio

Anónimo dijo...

¡Grazas Xermán! polas túas palabras. A auténtica maxia está en atopar outros magos e meigas que lles guste practicar a súa arte coas letras, e poder intercambiar con eles trucos e feitizos.

Un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

POEMA SOCIAL E FOTOGRÁFICO
QUE MENTALMENTE VAI SAÍNDO DO

MAXÍN E DAS PUPILAS SOBRE
DO QUE NA RÚA SE REMEXE, TANTO POR DENTRO E TANTO POR FÓRA DA NOSA PATRIA, PERO VIRÍAO MELLOR NO XORNALEIRO POR VELO MOI ENCADRADO E NON INSPIRADO DESDE AS COSTELAS DA ALMA E DO MOLIÑO ESPIRITO. PODÍA ESTAR MÁIS INSPIRADO E FUXIR DO MAXÍN PARA NON SER TAN CEREBRAL.

FRANCISCO DE SOTAVENTO-CEDEIRA .

Anónimo dijo...

Antonio : " Artífice de letras " que forman palabras, que forman versos que fluyen ante tu camino y que seguirás escuchando y escribiendo . Gracias María

Anónimo dijo...

¡Gracias Francisco! por tu comentario, por demás acertado. Es mi eterna lucha desde que comencé a escribir poesía, hace tres años. Mis versos nacen de un experimentado cerebro y también de un imberbe corazón, pero agradezco cualquier apunte de poetas más duchos en este arte, porque me apasiona aprender, casi tanto como escribir buena poesía, y, en ese sentido, agradezco sinceramente tus palabras. Un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

¡Gracias María! Tus palabras son un bálsamo para mi ego de poeta, pues me animan a seguir avanzando en el arte de la palabra.
Un beso,
Antonio

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.