La tormenta

 

La tormenta

 

Eolo se ha levantado furioso

Los árboles amenazan romperse

Despierta el día negro, pesaroso

Lorenzo aunque está no puede verse

 

El mar revienta en la costa

Plateada corona la engalana

Sobre las olas cabalgan

Corceles de espuma blanca

 

Las gaviotas planean sobre la ensenada

Diminutos aviones con alas de plata

Las cañas flexibles se doblan y levantan

Ante la furia del viento que las maltrata

 

La lluvia cae a borbotones

De negros nubarrones que revientan

Golpeando con furia los cristales

En una tormenta brutal y violenta

 

El día está servido

¡Protegeos, amigos!

Lo que ayer era bonanza

Hoy es tormenta y frío

 

Ceneme

(Grupo Poético Brétema)

 

Blog de Ceneme:

http://ceneme-ceneme000com.blogspot.com

 

 




11 comentarios:

Anónimo dijo...

Es precioso como nos muestras ese clima de nuestra tierra,a la cual queremos y con la cual todos nos sentimos identificados, aunque muchas veces nos quejemos. Pero solo es un queja desde el más profundo amor a ella.
Saludos cariñosos de Gloria y Magali

Anónimo dijo...

QUIÉN PUDIESE ADQUIRIR ESE ÓLEO QUE HAS PINTADO QUE SIN DUDA TIENE MATICES PERFECTAMENTE CONSEGUIDOS Y ESO EN LO CROMÁTICO ES LO QUE SE BUSCA Y ASÍ ES TU POEMA CUAL PAISAJE DE GALICIA.

MIS CORDIALES SALUDOS.

FRANCISCO DE SOTAVENTO- CEDEIRA

Anónimo dijo...

Querido amigo Ceneme. Xa pasou a miña tormenta. xa de novo podo voltar a comunicarme.
¿Do poema que decir? 0 de sempre. Que algo hai en tu que che fai diferente.
Santi Brañas

Anónimo dijo...

Un poema cargado de belas imaxes para previrnos do que se aveciña... Gustoume moito o último verso do segundo cuarteto "Corceles de crines blancas", acertada metáfora das ondas salvaxes.

Un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

O vello adaxio "A Natureza non se domina senón é obedecéndoa" faise realidade no teu poema cheo de prosopopeias. Noraboa.
Ceneme, a derradeira estrofa podería moi ben definir o que está pasando coa nosa economía, non si?
Unha aperta

Cedeira
X. Antón Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

Gracias a todos, amigos. Tes razón Antón, imos ver como nos protexemos co que está caíndo. Saudos. Ceneme

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

Amigo Ceneme, non sei se será a túa linguaxe poética, neste poema, un tanto simbólica. ¿Será unha "tormenta" de verdade? ¿Fenómeno atmosférico cheo de beleza; pero, tamén de certo perigo, a natureza é así fermosa e salvaxe? ¿Ou será outro tipo de "tormenta", persoal, social, política? Que os ventos de Eolo nos sexan favorables!
Saúdos, agardo verte pronto.

Xermán Torres

Anónimo dijo...

Un pracer o teu comentario, inda que teño que decir verdade, non estaba a pensar na tormenta político-económico na que estamos metidos, pero como di Antón podía valer como metáfora. Saúdos. Ceneme

Anónimo dijo...

Amigo ceneme. Bonito relato sobre los fenómenos naturales, y como dice el refrán, despues de la tormenta viene la calma, y también es cierto que sin tormentas la vida en la tierra no sería posible, ya de de ella dependen los animales y las plantas.
Un cordial saludo compañero. Félix Loira

Anónimo dijo...

Querido Ceneme: Qué descripción tan acertada de los elementos de la naturaleza desatados , no controlados por el ser humano y de sus efectos pero a los que el poeta viste de " plateada corona " y pone " corceles " en los impulsos violentos de Eolo . Con afecto María

Anónimo dijo...

Muy buena descripción de la tormenta que no envidia la furia de las tempestades cuando se mezclaban los deseos y las emociones en el corazón
Un abrazo. Daniel

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.