A Margarita, sempre no recordó
Caían as follas
pola mañanciña,
finou o teu voo
inqueda anduriña.
Teu falar suave
onde te amosabas,
na lingua da terra
a que tanto amabas.
En eses teus versos
que en ti se gestaban,
sempre na procura
da verba adecuada.
Ti que nos decías,
falade en galego
esa fala doce
dos nosos antergos.
Eu sei que se espertas
alá polo ceo,
falarás cos anxos
no noso galego.
Ata sempre, querida Margarita.
Isaura Lago
(Grupo Poético Brétema)
1 comentario:
Precioso poema y emotiva descripción de nuestra fundadora Margarita, con la música y la rima que te caracteriza. Ceneme
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"