Maldita la dama negra,
la que ensombrece mi vida,
la que embriaga de dolor
las penas del alma mía
Maldita la dama eterna,
la descarnada y baldía,
la que me roba los sueños
y horadando va la vida
Sin ella no se vivir,
sin ella yo no podría…
maldita pues, dama errante,
la de azabache y sombría
Manoel Xosé
(Grupo Poético Brétema)
10 comentarios:
ERES LUMBRERA DEL VERSO,
ERES SUBLIME METÁFORA;
"MALDITA LA DAMA NEGRA"
YA ESTE VERSO TE CONSAGRA.
********************************
MEU CARO MANOEL ISTO SI QUÉ POESÍA.
TEN UN RITMO DE COMPOSICIÓN PERFECTA
E XIROS DUN GRAN POETA.
TEN MUSICALIDADE E TEN ARMONÍA,
E TEN CADENCIA E BONITA RIMA.
VAIA VERSO QUE TE TIRACHES.
"MALDITA LA DAMA NEGRA"
************************
EXCELENTE POEMA QUE ME ENCHE
DE FERVENZA POR TODA A LIÑA POÉTICA.
UNHA GRANDE E AGARIMOSA APERTA
DO TEU SMIGO SOTAVENTO, POETA.
Felicidades, Manoel Xosé, por tan fermoso e sentido poema.
Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros
Xosé, maldita esa dama negra que ha de levarnos a vida. Muy buena metáfora. Buen poema. Saludos, Ceneme
Me gusta esta "Dama negra", no ya sólo por lo que representa sino por lo que expresa. Un saludo. Alberto
Lacerantes versos Manoel Xosé que describen con dramática precisión aquello que nos aguarda. Una buena versificación, sencilla y armónica. Mis felicitaciones. Con afecto, Ana
Xosé : Tres estrofas rítmicas para reflejar el rechazo a la sombra, al dolor perturbadores siempre con la afirmación de ser " errante " Gracias con mi afecto María
Me ha encantado tu "Dama negra". Que nos cuesta a los humanos acostumbrarnos a su presencia,ella fiel nunca nos abandona y cuando llegue la hora ella allí estará. En la sencillez está la belleza.
Un saludo, manuel carlos
Benquerido amigo dende os anos mozos, tempos que a dama negra vai devorando para irse aproximando impasible, sen présa e sen pausa. A dama negra cabalga no tempo. Mais hai que vivir, sabendo que de todos modos chegará; pero, aínda que sexa con pobres versos, nós burlaremonos dela.
Dende os anos da lembrada RODADA, demostraches a túa sensibilidade e mestría cos versos. Grazas polos teus desvelos e a túa obra.
Unha agarimosa e poética apreta,
Xermán Torres
Tiene ritmo y armonía tu poema Manoel, melancólico y lleno de una gran sensibilidad. Un beso, Elisa.
Preciosa poesia, referida a una verdad, pero siempre hay que ver esa parte positiva, y aunque nos vas a llevar, mientras tenemos el poder de desarrollar y expresar todo aquello que nos llena por dentro.tenemos la libertad.Te saluda con todo cariño Gloria y Magali
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"