Reposo en Cedeira
E Deus fixo o Ceo,
despois creou Cedeira;
Deus comparou o feito
no Ceo e na Terra,
e sorrindo pra Él dixo:
"vou quedar preto dela".
O mesmo pasoume a min,
vendo o fin achegarse,
de corazón lle pedín
a última vontade:
- "Deus, deixame finar eiquí
pra que envexa non che garde".
E Deus quixo escoitarme;
concedeume a derradeira.
Xa ninguén poderá alonxarme
desta terra feiticeira,
onde meu corpo descanse
co da miña compañeira.
Graciñas, Deus, por darme
o mais belido ... Cedeira!
Santiago González Brañas
(Grupo Poético Brétema)
5 comentarios:
Bueno Santiago, precioso canto a Cedeira y enhorabuena porque ya sabes donde quieres terminar, mientras otros andamos deambulando sin saber donde vamos a parar. Felicidades. Ceneme
Que vou a dicir eu, Santi, despois do que ti dixeches?
Somente gracias por ter a Cedeira decote no pensamento.
Unha aperta.
Cedeira
X. Antonio Suárez de Aneiros
Buena propaganda haces a Cedeira.
Es bueno amar el lugar donde se vive.
Generalmente uno no lo ama tanto por ser grande o hermoso, sino por ser de uno. Daniel Uriza
Amigo Santiago, el que la sigue, la consigue
tú amigo por lo que escribes, lo has conseguido. No todos podemos conseguir lo que deseamos. Que disfrutes los años de espera en tu bella Cedeira, un abrazo, manuel carlos
Querido Santiago: No conozco Cedeira ni alcanzo a percibir la belleza de tu " canto a Cedeira " que de seguro está complacida como tú porque tus deseos se cumplen . Desea,ama, espera y canta en versos tu amor y tu esperanza . Mi cariño María
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"