Costa da Vela

 

Costa da Vela

 

Alá na Costa da Vela,

a lanchiña soia,

turraba pra terra.

Nas pernas a cana,

na punta unha estrela

e na barsolada

que pendía dela,

o plomo, o anzuelo,

pra co peixe comera.

 

Naquelas rompientes,

de angurias e penas,

andaban robalos

e muxos nas pedras

e no mar profundo

nas algas e areas,

grandes maragotas,

de pintiñas cheas,

e ala no fondo

o escachar o mar,

uñas de perceves,

para quen se atreva,

a expoñer a vida,

pra levar pa terra,

os froitos que gustan,

os que teñen perras.

 

A lanchiña soia...

Turraba pra terra.

 

Ceneme

(Grupo Poético Brétema)

 




5 comentarios:

TERESA CARIÑO DAVILA dijo...

Muy hermoso,todo el pescadito,que rico,un abrazo,Teresa

Anónimo dijo...

Amigo Ceneme, cantos centos de historias de pesqueiros que os fruitos da mar tivéronos que pagar a mar co prezo das súas vidas. Boos peixes, bonito poema. Saúdos, manuel carlos

Anónimo dijo...

Ceneme , querido: Yo, desde mi limitación de idioma, percibo la "lanchiña " en la costa de la Vela , atenta a los regalos que el mar ofrece desde la superficie y en la profundidad expresado con la belleza de versos. " lanchas, Vela , mar , ofrendas recogidas ... vida que crece y expresa , con mi cariño gracias María

Anónimo dijo...

Os que somos de porto de mar ben sabemos o caro que é o peixe, Ceneme; xa o dicía o valenciano Joaquín Sorolla que plasmou nun cadro o que acabo de dicir.
Unha aperta.

Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

Ceneme
Buenos aires marinos te lleven por esos mares donde tus versos murmuran como las olas y el trabajo forja la vida
Un abrazo
Daniel Uriza

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.