Falando con Pepa

Falando con Pepa

 

Noite na miña vida

sin ti querer me deixas

¡Ai!... canto te quería

troquei amor en queixas.

 

Valeiros que enchen meu corpo

o meu corazón rasgado

quedeime na vida orfo

sin teu amor sosegado.

 

Como un meniño pequeno

que da os primeiros pasos

perdido sin teus consellos

sin acougo dos teus brazos.

 

As horas do día paso

ollando o teu mar, e penso

que me estarás agardando

cando me chegue o momento.

 

Alfonso Saavedra

(Vilagarcía de Arousa)

 

 

 

 

 





9 comentarios:

Anónimo dijo...

Precioso y sentido Alfonso, con ese lamento final de ,
"cuando tu y yo nos hayamos ido,
tan solo quedarán tus recuerdo y los mios,
en la tierra nuestros huesos,
en el tiempo olvido. Ceneme

Anónimo dijo...

Alfonso: Desde mi percepción "menguada " advierto versificado y bello el vacío del alma y la esperanza que expresa el salmista " habitaré en la casa del Señor por años sin término " en singular, dice él; tú lo expresas en plural y yo comparto la expresión y la esperanza. Con mi cariño María

Anónimo dijo...

Querido Alfonso
Me gusta el ritmo de tu poema
Daniel Uriza

Anónimo dijo...

Non cabe dúbida, a falla dun ser querido sempre deixa en nós un valeiro difícil de encher, de aí os sentimentos e laios pola perda desa persoa á que tanto afecto lle mostrabas e lle mostras.
Moi bonito.

Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros

TERESA CARIÑO dijo...

Recibi tu mensaje ,,como poeta,casi se puede tocar tu alma ,,entiendo todo lo que quieres decirnos y me alegro que te tengamos en nuestra pagina ...un placer poder leer tu poema.Teresa Cariño..

yaya dijo...

ALMA ROTA Y GENEROSA,
ALMA ELEGANTE EN EL SUFRIR,
ALMA GRANDE COMO TU MIRADA,QUE SE MUERE POR VIVIR,
ALMA FIRME COMO LA MANO QUE QUIRE DEVOLVERTE LAS GANAS DE SENTIR.

ERES VIDA.

SABES QUE TE ADMIRO.YAYA.

Mar-Giverny dijo...

Hermosa poesía. Gracias por compartir.
Abrazos

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

Alfonso, é para min unha ledicia que por medio da Mesa das Verbas teñas descuberto que detrás de todo home hai un poeta. É bo deixar fluir os sentimentos e as emocións.
Ese teu amor, que botas de menos, está xa noutra dimensión, ela coida de ti e segue a te amar. Non te esquezas dela, sempre que dela fales ou escribas, fala presente, existe. Que grande é o voso amor!
Teu amigo, Xermán.

alfonso saavedra dijo...

esta poesia esta dedicada a mi mujer,me alegra que os gustara ,eso quiere decir que supe conectar con vosotros al expresar mis sentimientos

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.