Solpor
A tarde esmorece,
o día morrendo,
e un gran solideo
no ceo crecendo.
Dende a alba capela
o azul do mar mixtura
as violáceas cores
das infinitas alturas.
O día na alma
maimiño fuxía,
no meu corazón
lene alegría.
Auga, piñeiros e mar,
rochas, escuma… e paz.
José Antonio Suárez Aneiros
Cedeira
(A Coruña)
5 comentarios:
iso e moito mais, amigo Aneiros, brisa do mar, cantos que veñen de lonche, aromas que te veñen a perfumar, e no medio de todo o silencio cando o mar inspira e dempois deprende o seu inspirar. Saudos, Ceneme
NAS POSTAS DE SOL DEITA DO NOSO CORAZÓN UN LAIMOSO ENCONTRO CO SOSEGO E COA PAZ
TEN O TEU POEMA BRISIÑAS DE PAZ E UNHA MIUDA TENRURA QUE DIFINE A GRANDEZA DO HOURIZONTE E OS MIL ESPELLOS DO MAR
O POEMA TEN TRANQUILIDADE E A TARDE CANSA QUER DORMIR NOS BRAZOS DO MAR.OXALÁ FOSE UN ÓLEO ONDE FALARÍA MÁIS O POEMA COS SEUS CORES. UNHA APATERTA DE SOTAVENTO.
E a min todo isto soname a música, a música galega, moriña, suadade e todolo que queiras.
Santi Brañas
No me muevo en tu medio de expresión pero la lectura, grata, a pesar de ello me lleva creo que como el poema a la tarde, sin quedarse en el ocaso definitivo sino a asomarse y acercarse a admirar todo lo que espera nuevo amanecer y al final "la paz" ¡ qUÉ LOGRO! Con mi afecto, gracias María
Grazas a todos polos vosos comentarios, pois danme azos para seguir escribindo.
Cedeira
José Antonio Suárez de Aneiros
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"