Soñar



Soñar

 

Cuando niña, yo soñaba

un hermoso amanecer,

la vida que me esperaba

cuando yo fuera mujer.

 

Fue difícil mi camino,

nada de lo que soñé,

tuve espinas, también flores,

con comprensión, me adapté.

 

Si el destino en nuestra vida

seguimos con paso fiel,

con amor, Señor, te pido

no me abandones en él.

 

Hoy transcurridos los años

casi mi camino andado,

no he perdido la alegría,

me aferro a Ti, como un clavo.

 

Quiero seguir mi camino,

quiero llegar junto a Ti,

quiero cumplir mi destino

y, en paz, yo quiero morir.

 

Anna Carmen Rufs

(Grupo Poético Brétema)

 


4 comentarios:

jose dijo...

Xa se sabe que a vida é un camiño que hai que percorrer, moitas veces con atrancos, outras con alegría; en todo caso a iso chámolle eu fidelidade cristiá. Noraboa.
José Antonio Suárez Aneiros

Federico dijo...

No ha perdido la alegría!

hay lucecitas en las tristezas.

Anónimo dijo...

Tu alegría a todos nos entregas,
escondiendo de otros ojos,
tus sentidas penas.
e tu hermano y amigo. Ceneme

Unknown dijo...

Cómo reflejas en tus versos " el camino a recorrer " "sueños " y tu sabiduría :comprensión y adaptación. S. Pablo afirma " Sé de quien me he fiado " Tu, sabia practicas la misma sabiduría . Exprésala atenta a la fidelidad trascendente. Un beso maría

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.