Ó Nazareno

Ó Nazareno

 

Eu vin un home magoado,

nunha cruz, crucificado

polos homes desleigados.

 

Coroa de espiñas

chantada na testa,

Xesús nazareno

a túa morte é festa.

 

Venres Santo cru,

tormento e agonía,

xa carga coa cruz

o que ben dicía.

 

Eu vin un home cravado,

nunha cruz, crucificado.

 

Xesús nazareno,

amor polos pobres,

xa pecha os seus ollos,

morre polos homes.

 

Eu vin un home cravado,

nunha cruz, crucificado.

 

Sendo moi novo, moi neno,

vin chorando a miña nai

polo home, o nazareno.

 

José Antonio Suárez Aneiros

Cedeira

(A Coruña)

 

 

 

 

 

 

7 comentarios:

Anónimo dijo...

Meu querido amigo, no é facil ler estas poesías sen que as bagoas enchan os meu ollos. Graciñas pola vosa colaboración nnas nosas paxinas
Santi Brañas

Anónimo dijo...

Reflexión para la Semana Santa en la que todos deberíamos en esforzarnos al ver a tanto Nazareno desdichado.Ceneme

Anónimo dijo...

Desde el momento en que el hombre puso el pie en la tierra y desde la priomera hasta la última tribu,
siempre tuvo la necesidad de apoyarse en un Dios.

Y esa necesidad no siendo material ni fisiológica,¿de dónde parte esa esencia? ¿Y por qué anida en tu mente de forma santa para hacerte màs feliz y tener más confianza en ti mismo cuando adoras a ese tu Dios?

La ciencia nada sabe de Dios, por lo tanto ningún científico puede afirmar que no hay Dios.

Los hombres que no creen en Dios no tienen base ninguna para decir que no existe.

Sin embargo, el que cree en El, lo tiene dentro de si aunque este Dios fure ficticio.

Las palabras de Cristo son las que en verdad afirman la existencia de Dios.

El Nazareno antes de entregar su Espírito al Padre en su última agonía en la cruz,
habla con Dios y le dice:

"Padre,¿por qué me has abandonado"

El hombre puede negarlo, pero afirmar que no existe,
esa afirmación es vana.

Siempre he afirmado que Jesucristo aunque no fuese el hijo de Dios, su Persona debiera ser adorado por todo el género humano,por defender los principios humanos y por exhortar a los más poderosos, sepulcros blanqueados, y por amar en su dolor, a los más pobres de la tierra y pasar a ser crucificado cargando con toda la maldad de los hombres.

Que la Divina Providencia nos cobije debajo de sus alas igual que la gallina a sus polluelos. Unha aperta de Sotavento.

Pilar García Piñeiro dijo...

Precioso poema y preciosa esa imagen del niño, de la inocencia que sabe percibir el sentimiento y la emoción de quien llora y siente en su fe y en el alma. Un beso, Pilar.

Anónimo dijo...

De pequeño odiaba la Semana Santa, todo el sentir religioso que en ella se encerraba, en mi casa esos días lo único que echaban en la televisión eran procesiones y en la calle mas de lo mismo. Ahora me doy cuenta de otras cosas mas profundas que se encierran tras esa semana Santa y me pregunto si verdaderamente existe un dios justo y humano. Un saludo.Antonio

TERESA CARIÑO dijo...

En estos dias en los que recordamos la pasion del Nazareno,es hermoso leer estos poemas.Teresa

Pablo dijo...

Todos levamos unha cruz ás costas. E todos somos culpables de que existan demasiadas crufixións no mundo. Pablo.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.