NOVEMBRO
Bieito Novembro que vés anunciando
Respeto para os mortos que xa nos deixaron
Novembro ventoso de follas coidado
Que barren as tumbas dos que xa marcharon
Tempo de magostos que quentan os dedos
Das chuvieiras e do vento atrouxado
Falade quediño, bebede o mosto sagrado
Achegádevos ó lume a tomar o caldo
Novembro que és antesala de Decembro
Tempo de lecer, de festas brandido
Tempo de ilusions, comezo do Inverno
¡Ollade rapaces, xa vaise Novembro!
¡Adornade a casa pra o mes do balbordo!
¡Pechade ben a porta que entra o Inverno!
Ceneme
(Grupo Poético Brétema)
Blog de Ceneme:
http://ceneme-ceneme000com.blogspot.com
5 comentarios:
Es poético y triste,pensar en las hojas saltando sobre las tumbas,un abrazo.Teresa
Precioso amigo. Un poema realmente emocionante y bello y, a mayores, en nuestra lengua vernácula.
¡Emhorabuena!
Gracias, Teresa y Fernando. Es un reflejo de lo que significa el mes de Noviembre para mi. Saludos-Ceneme
Tempo de lecer e de lembranzas Ceneme, tempos de orballo e xeada e tempos para o recordo de aqueles que xa non están entre nós.
Un bico, Pilar.
Noviembre, antesala del invierno y de contrastes, mes donde el pasado y el presente se funden para dar entrada al futuro. Un saludo Miguel. Manoel Xosé.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"