OS CESTEIROS
-cancionero-
Somos os pobres cesteiros
Hai cestos que compoñer!
Pobriños de nosoutros
que vamos a morrer.
Non sei si é de fame
ou si será de tos,
entra po-la boca
e sale po-los pés,
porque este mundo
foi feito o revés.
Cantando vamos pra vila
po-la calle Real,
quedan as señoritas metidas
dentro do portal.
Elas moi empolvadas
salen o mirador,
falando po-los dedos
faladiñas de amor.
E van po-la calle
trinquilintrín,
parecen unha rosa
do mes de abril.
E eu como elas
vouche tamén,
aínda que os cesteiros
non somos ninguén.
Alonso Rodríguez Galego
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"