FILLA TORNADA
(Para a miña filla Noa)
Esquézome dos tempos murchos
Énchome cos teus arrulos
Descanso e sosego o teu sorriso
Tódolos pesadelos quedan esquecidos.
As penas xa están caladiñas
Tornou xunto a min quen eu mais quería
Vexo o seu sorriso pola mañá
Ela é Sol das miñas entrañas.
Medra o meu poema co seu amor
Está xunto a min a miña meniña
Testemuña e harmonía do meu fogar
Cisne tornado na sua patria.
Póla do meu corpo amarrada
Hoxe fuxen tódalas penas.
Declaracións persoais dunha nai
baseadas nos sentimentos da filla amada
TERESA CARIÑO
6 comentarios:
Salvando mis deficiencias con el gallego, hermoso poema. Dulce el regreso de la hija amada.
La semilla gallega ha germinado en muchos paises, pero el retorno a la patria chica (o grande, muy grande) siempre es recibida con alborozo.
Un beso.
Soledad.
Soledad gracias por el comentario,un beso y un abrazo.
Co sonriso non se borre da tua faciana endexamais ,felicidades.A.Dulac
Qué alegría sentir cerca a nuestros hijos,siento lo mismo teniendo a mi hija cerca de mí. Has expresado maravillosamente esa emoción.
A.DULAC,TERESA,MUCHAS GRACIAS POR ESTAR AQUÍ,MUCHOS MUCHOS BESIÑOS
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"