Que ledicia Rosalía...

Que ledicia Rosalía poder estar ó carón

das cousas que usabas tódolos días!

No salón están os teus recordos a túa Obra

e a do teu home Murguía.

As pinturas do teu fillo Ovidio que morreu moi

novo, o único home da túa familia.

Fun a cociña e senteime na lareira, alí estaba

a sella para a auga, o asador para a carne

e a fiolleira, o pote de facer o caldo colgado

na gramalleira. Entrei no teu cuarto e alí estaba,

a rosa vermella pousada na túa almofada,

lembreime de Maruxa que tanto te quixo

e te admirou, pasou toda a vida coidando da túa

casa en Padrón, ela era a que puña tódolos días

unha rosa vermella na túa habitación.

Andiven polo teu xardín tan fermoso cheo de árbores,

plantas e flores, vin a casa onde vivía Mauxa que

está nos arredores; na longa esqueira de pedra, o

noso grupo de poesía Brétema, sacamos unha foto

para nos lembrar de que fomos a túa casa a recitar.

 

Candela