Badaladas da noite que rachan os silenzos;
sonos que se tornan en traxedia
no teatro da vida.
-Frores pretas entre bambalinas-
E sorrisos que se creban no mais
fon-
do
dunha
cunca
de
viño
Un home durme sobor dunha mesa valeira
morriñenta de tempo.
Badaladas na noite rachando silenzos!
E unha xerra de viño,
xunguida a un cadávre de brazos espidos
Manoel Xosé
1 comentario:
MANUEL ESO ES VERDAD TODOS ENTENDEMOS LO QUE EL POEMA NOS DICE BESOS
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"