AS FESTAS DO PATRÓN

AS FESTAS DO PATRÓN

 

Baixo un ceo enfeitizado

polos refreixos da aurora,

nos montes da miña aldea

con pinceis do arco da vella

pinta encaixes violados

á luz do Astro Rei que asoma.

 

Na cima do campanario

da igrexiña do lugar,

fachendoso o sacristán

as campás a repicar

e os estalos dos foguetes

polo ceo a rebrincar.

 

A banda toca á alborada

polos camiños do pobo,

de diante vai o mordomo

camiñando de vagar,

á súa beira o fogueteiro

ceiba fogos sen parar.

 

Os nenos moi espelidos

ben lavados , ben vestidos,

novos zapatos e roupa,

rebrincan, corren e choutan

tra-las canas dos foguetes

que ó estoupar caen ó chan.

 

Canta ledicia hai na xente...!

Qué faenas nas lareiras...!

Qué remexer de tarteiras...!

Mulleres atarefadas

adobían empanadas

para a cea destinadas.

 

Paseniño, na lareira

arden torgos das uceiras

para mante-lo lume vivo,

das pitelas de carballo

no trasfugueiro apoiadas

bailan lixeiras as chamas.

 

Polo lume acariñados,

pucheiros acumulados

de cacheira e de xamón,

de chourizos e lacóns,

de pulpo e de vitela...

seus arrecendos espallan.

 

Alá polo tres de agosto,

teño de ir ás festas de Untes

e bailar no folión,

son días moi especiais,

son as festas do Patrón

SAN ESTEVIÑO GLORIOSO!

 

Pepita Nóvoa