Grupo Poético Brétema de Vigo

POEMA A UXIO

Atopeite Uxío, porque te busquei,

o motivo foi que cando vivía

non te coñecía.

Cando lin os EIDOS, poeta do courel,

empapeime de túa poesía

e metinme na túa pel.

Con maxín véxote na xanela coa faciana

pegada a os vidros, vendo chover e nevar,

e o tempo así pasar, os tesos

cumes cubertos de neve a ollar,

e ouvir o lobo ouvear

métome na túa pel cando dis

as noites e os dias,

os dias e as noites.

Un xa non sabe cando foi onte,

e falas da túa galbana

que é a preguiza,

e eu aprendo os ricos matices

da nosa fala que ti matizas,

pasaches moita soidade

no teu natal Courel,

e tamén e moi fermoso

ollar tódolos dias as cumes,

os vales e os montes,

e a auga cristalina das fontes.

Métome na túa pel cando dis

estou só coma un lobo ouveando

cara a noite, e moi fermosa,

a túa poesía ten moito

sentimento,

lévoa sempre no pensamento.

Candela Fernández Mouriño

Grupo Poético Brétema.