ONDAS,
ONDIÑAS
Ondas, ondiñas que ondulando
veñen e van,
ondas que na súa carreira
brincan no mar,
ata chegar a praia e na area
desfiañar,
sentadiña nun penedo eu abraio
o velas chegar,
ondiñas que enfeitizan o escoitalas
cantaruxar.
Mar o mar só con dicir o teu nome
xa podo soñar,
mar alporizado, mar calmo,
mar tormentoso,
sinto un estrano tremor cando
me poño a ollar o grandioso e
fermoso mar e por el síntome vagar
e coido que son unha gaivota
e que podo voar.
Candela
Fernández Mouriño
Grupo
Poético Brétema
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"