MEU AMIGO
Petan e petan os ramallos na fiestra,
é una noite moi longa de inverno,
sinto mágoa e o medo en min entra
coma un xeado suor interno.
Son moi fermosos os nosos recordos
é xa están polo tempo deformados,
sombras de soidade, noite gris,
bágoas que hoxe pingan por ti.
Esvara por min o teu arrecendo,
xa non sinto preto de min o teu alento,
nin a friaxe dos teus dedos cós meus,
tiñamos un conxunto ti e mais eu.
Teresa Cariño Davila
Grupo Poético Brétema
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"