POEMA AO MEU PAI
Camiñando co meu pai,
cando el se parou nunha curva,
e despois dun pequeno silencio
preguntoume:
“Ademais do cantar dos paxaros
escoitas algunha cousa máis?”
Agucei os oídos e despois respondinlle:
“Estou escoitando o ruído
dunha carreta”.
“Iso e –diso meu pai –e unha carreta valeira
Eu lle preguntei:
“Coma sabes que e unha carreta valeira
Se aínda non a vimos...”
Entón meu pai me dixo:
“E moi fácil de saber,
cando unha carreta vai valeira
por causa do ruído,
canto mais valeira vai,
a carreta máis ruído fai”
Convertinme nun adulto
ata hoxe cando escoito a unha
persoa falando de mais,
interrompendo a conversa de todos,
sendo inoportuna, presumindo
do que ten sentíndose prepotente
e mirando por enriba do ombreiro
a xente, teño a impresión de
escoitar
a voz do meu pai dicíndome:
“Canto mais valeira vaia a carreta,
máis e o ruído que fai”
Ha humildade consiste
en calar as nosas virtudes,
e permitindo aos demais descubrilas,
e recordan que existen persoas
tan pobres que o único
que teñen e diñeiro.
sexamos choiva serea e mansa
que chega profundamente
as raíces en silencio,
e nutrindo.
Victoria Álvarez Fidalgo
Grupo Poético Brétema
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"