EN LOUVOR DE “FIADEIRO”

Toquen os pandereteiros,
e que baile a rapazada,
onde están os “Fiadeiro”
sempre hai festa rachada.

Como danza a miña filla,
do “Grupo do Fiadeiro”,
como move as súas manciñas,
como move o corpo enteiro

Como na punta do pé
segue ese son garuleiro,
como baila a miña filla,
como danza o compañeiro.

Como se move ese Grupo,
a través do mundo enteiro,
bailan acó e acolá,
pero en Galiza onde menos.

¡Ai, que pena, que peniña,
que danzantes e gaiteiros,
trunfando e tódalas patrias
sexan na súa estranxeiros!

Manolo de Rinlo

Grupo Poetizo Brétema


SABELA, SABELIÑA É MOI XEITOSIÑA

Faille traxes rexionais ás bonequiñas,
ten dez vestidiñas.

Cada una co traxe da rexión,
con pano na cabeza e mantón,
chambras, dengues e saias.

Abelorios no mandil e alfaias,
vísteas con tanta tenrura,
que ollalas e una fermosura.

Grazas, Sabeliña, por facernos
gozar das bonequiñas.

Candela Fernández Mouriño
Grupo Poético Brétema



CÓMO DECÍRTELO

¡Cómo decirte amor mío,
cuán solo me siento por los caminos!
¡Cómo decírtelo amor mío, cómo decírtelo,
si tu imagen viaja siempre conmigo!

¡Cómo decirte amor mío,
que no se oye la fuente ni canta el río!
¡Cómo decírtelo amor mío, cómo decírtelo,
si el estanque que refleja la luna está vacío!

¡Y cómo decirte amor mío,
que lleno está de maleza el viejo camino!
¡Cómo decírtelo amor mío, cómo decírtelo,
si mi brazo y tu cuerpo…., no van unidos!

Alonso Rodríguez Galego

Grupo Poético Brétema


NIÑA DE FUEGO

Bajo la luna me lo dijeron, que sueñas niña,
y en sus reflejos aquel pañuelo se te enredó,
entre su seda ruborizada despierta el alba
al ver que lleva tatuado en fuego mi corazón
y entre suspiros su albor desgrana.

Como una rosa que en la mañana se deshojó,
allá en el cielo por los senderos de la nostalgia,
vaga la luna buscando el roce de tu candor.
¡Ay! Lo mismito que yo te busco en mi añoranza,
sin tus ojitos se ha oscurecido la luz del sol
y este delirio tu amor proclama
mientras me quema bajo la llama
de tu traición.

Niña de fuego, de luna y agua,
Por/qué te escondes tras esa bruma de mi dolor.
sin tu sonrisa vivir es nada.
¿Dónde ter busco,
si no te encuentro, muerto yo estoy?

Isaura Lago Álvarez
Grupo Poético Brétema





OS MEUS PASOS

Pasiño a pasiño
contei as pedriñas
camiñando paseniño
para chegar ao meu destino,
por carreiros empedrados
e por sendas tortuosas,
baixei e subín as costas
e tamén as corredoiras.

Percorrín pobos e vilas,
atravesei as cidades
e deiteime nunhas pallas,
e gocei dos albergues.

Coñecín a peregrinos
De tódalas condicións
E de distintas nacións,
Chegando a ser compañeiros
No duro peregrinar,
Loitando co temporal,
Vento, choiva, e mais xeada,
Co desexo de chegar.

Comín produtos da terra
que atopaba polas leiras;
as fontes déronme auga
e os arbores a súas froitas.

Esquecín de onde veño
pero sei que estou chegando,
pois ao lonxe eu albisco
tras un ceo encapotado,
ao final do itinerario,
a Catedral de Santiago
onde espera o Apóstolo Santo
a coller meu cumprimento.

Conclusión:
Se queres adelgazar,
o camiño has de facer,
pois despois de moito andar
moitos quilos as de perder.

Mariano Marcos de Abalo
Grupo Poetizo Brétema


VEN PRONTIÑO O MEU CARON

Quérote Tanto miña meniña
ti es o meu grande amor,
es para min, o resplandor da lúa
o claro da aurora, e o calor do sol.

A túa linda cara, e o espello da miña alma
igual que unha rosa, de un xardín en flor,
ti serás sempre, na miña triste vida,
o alentiño do meu pobre corazón.

Miña queridiña, luz dos meus ollos
si ti souberas canto te Quero,
si estas lonxe, sinto no meu peito
unha dor tan grande, que me deixa cego.

Cando sinto na porta, ruxir o vento
penso sempre, que corres perigo,
cando vexo que Chove moito,
penso que caes no fondo dun río.
miña santiña, volve pronto meu amor
que estou cheíño de magoa,
si non ves ao meu carón.

Carmen Darriba Amoedo
Grupo Poético Brétema



LA MUSA DE MI RELÁMPAGO

Dilo conmigo, estrella de la noche
no calles tu sentimiento dormido,
no esperes que el día robe
la magia de la noche de los mitos.

Despierta de tu amor la bravura,
lo salvaje de tu río solitario
y ve que su cauce es la laguna
donde anidan los viejos enamorados.

Dilo conmigo, amor de mis sueños,
lucero perdido de mi universo,
rayo de luz de los cielos,
princesa nómada de los besos.

¡Dime amada mía, flor hermosa,
belleza que adorna mi retina!
¡Dime que eres como la frágil mariposa
que con su mirada acaricia!

Deja, amor que vuelen los sentimientos,
que se quiebre la roca del deseo
en la batalla de los espejos,
en la latitud de los cielos.

Dilo conmigo, rosa de los vientos
veleta del lucero de mi faro,
perla de luz de mis lamentos
rocío de escarcha de mis labios.

¡Dilo conmigo en nuestro sueño!

Amante Romero Álvarez
Grupo Poético Brétema


ROSARIO

En la cabecera de mi cama,
tengo dos rosarios,
en mi corazón una Rosario,
malagueña, con fuerza y valor,
luchadora y de gran corazón,
compañera de habitación.

Rosario la vida te ha golpeado,
y tú has luchado con fuerza y tesón,
amas la vida y aquí…,
estás viva para disfrutarte,
como amiga doy gracias
a la vida por conocerte
y ser tu amiga.

Mary Ferreira

Grupo Poético Brétema


POETAS PARA EL RECUERDO


EL OCASO

Qué triste es llegar a viejo,
exclamaba un pobre anciano,
nadie te tiende su mano
ni escucha tu consejo.

Veo arrugar mi pellejo,
siento que tiemblan mis manos,
piensa que somos hermanos
y mírate en este espejo.

Aunque no quieres consejos
de un hombre de pelo cano,
piensa, que hace algún verano
era como tú, moreno,
era fuerte y era sano,
piensa que en algún verano,
tú también serás un viejo.

Eso, para ti está lejos,
piensa que aún es temprano
y que has de decir, te amo,
a cambio de algunos besos.

Si de algún dolor me quejo,
me dicen que son los años,
más que el dolor, hace daño
te digan, ¡Eres un viejo!

Ahora que yo me alejo
pienso que todo fue en vano,
ya no me ama quien amo
qué cruel el mundo que dejo.

Escucha bien mi consejo,
sobre el corazón mi mano,
no desprecies a un anciano,
que tu vejez no está lejos.

Telvi da Silva Sánchez (+)
Grupo Poético Brétema




“AMOROSO POEMA”

¡Buenas tardes bella flor
en tierna vara de nardo!
de esa flor el dulce aroma
a mí me sirve de encanto.

Grandes deseos tenía
de vernos juntos los dos,
este encuentro considero
como regalo de Dios.

Hoy decirte yo quisiera
en esta oportunidad
con mis palabras sinceras
si me quieres escuchar.

Mujer guapa siempre fuiste,
refleja en ti la hermosura,
con buen corazón que tienes
en ti las faltas se anulan.

A lo menos yo así pienso,
sentiría equivocarme
de ser un día tu dueño
mis ilusiones son grandes.

No sé si de mí esperabas
lo que acabo de decir,
eran grandes mis deseos
desde que te conocí.

Aunque nulo todo sea
lo daré por merecido,
por la senda de la vida
emprenderé otro camino.

Aunque lo tenga que hacer
y no sea de mi agrado,
a veces las ilusiones
pueden servir  de fracaso.

De ti, yo renunciaré
por difícil que ello sea,
y contigo soñaré
durmiendo aunque no quiera.

Andrés García García +

Grupo Poético Brétema

El Grupo Poético Brétema, 
desde las páginas de este blog,
 rinde homenaje a José Manuel Olveira Hortas, 
Vicepresidente del Grupo, poeta, compañero y amigo, 
que nos ha dejado hace unos días.
Descansa en paz querido amigo.


Nuestro dolor tras su perdida,
 no nos permite dejar por más tiempo, 
lo que él con tanto cariño y buen hacer,
 creó, siendo el responsable hasta su fallecimiento, 
del mantenimiento del blog del Grupo, 
en tu memoria, recuerdo y agradecimiento 
tus compañeros lo mantendrán vivo.

Grupo Poético Brétema

UNA VIDA PERDIDA

Unos labios distendidos,
dibujan una sonrisa vacía.

Una cabeza alzada,
que pretende ser altiva.

Un corazón escondido,
que late sin ser oído.

Una voz que llama,
 nadie escucha su grito.

Una mirada triste,
en unos ojos sin vida.

Un latido desacompasado,
que no tiene registro.

Una vida… sin vida
 que a nadie importa
su partida.

María Luisa López Castro
Grupo Poético Brétema 



AUSENCIA

La llama de mi pecho
no atiende a la razón,
sólo sabe de penas
mi pobre corazón.

Sin darme apenas cuenta
soñando en mi dolor,
tu nombre yo grité
mas nadie me escuchó,

Pues el rumor del viento
apagó mi voz,
y tú que ya estás lejos
eres vana ilusión.

Rafael Gómez Fariña
Grupo Poético Brétema



MI TIERRA DE AMOR

Dormía la luna en su noche clara,
espejo del alba
imaginación despierta cada mañana,
pentagrama de emociones,
notas al aire cantadas
alboroto de alegría que desgrana tu mirada callada

En tu memoria de paz,
revives los sentimientos
el anhelo de sentir
canciones de tus recuerdos

Ya suena cerca de ti
y en la luz de tu mirada…
la melodía preciosa
resaltando en cada nota
a tu Redondela amada,
decías” ya es un clásico” cuando la recordabas,
-tú eres dulce y bella Redondela-
-tú eres dueña de mi ilusión-
donde altivo dejo yo tu huella-
y por ti me rendiré de amor…

Mi tierra de amor...quiero estar yo muy cerca de ti,
dame tu calor que sin él yo no puedo vivir,
tú eres mi ilusión, que ilumina mi dulce cantar...
te querré con amor…como nadie te quiso jamás…

Esmeralda Muiños
Grupo Poético Brétema

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.