La
negra fealdad
En
los viejos tiempos, lo negro no se consideraba hermoso
O si
lo era, no llevaba el nombre de hermoso
Pero
el negro es ahora el heredero precioso
La
belleza calumniada con el silencio torpe, vergonzoso
Si
la mano ha puesto el poder de la naturaleza
Haciendo
bello lo feo con el arte de la falsedad
La
belleza no tiene nombre, ni sagrada santidad
Pero
es profanada o vive oculta en fortaleza
Pues
los ojos de mi dueña, como el azabache negros
Son
de mirada perfectos y parecen llevar luto
Para
quienes habiendo nacido bellos, parecen cuervos
Difamando
la creación quien disimula su aprecio
Haciendo
que lloren, convirtiendo su pena en algo doloroso
Cuando
todas las lenguas dicen, una belleza tal no tiene precio
Ceneme
(Grupo
Poético Brétema)
5 comentarios:
preciosa poesia, pero no olvidemos al color negro. Todos los colores son bonitos, hay rosas negras, vestidos negros y elegantes, los ojos azabache.................querramos al negro, olvidemonos de viejas ignorancias de pensar en el luto solamente, cuando en algunos paises como Grecia es el blanco. Saludos Magali
Amigo y maestro Ceneme: Creo que el negro es un color que va con todo, es serio es elejante es discreto, pero en su oportuno momento como todo en la vida, otra cosa el el luto que se puede llevar por dentro, por que ese no se ve pero se siente de verdad.
Cordialmente te saluda tu leal amigo, Félix Loira.
Ceneme, un poeta, di un meu amigo, non o é namentras non escriba un soneto. Polo que vexo a ti gústanche os sonetos como a min, seguro que admiras a Lope, Quevedo, Góngora para min tres mestres sonetistas, mesmo o intenta e ten algúns interesantes Cervantes, asimesmo é un mestre Calderón. En galego hai varios poetas que tamén o probaron. Para dominar a técnica do soneto hai que ter mestría e práctica.
Sobre a beleza hai moito escrito nas poéticas, unha cousa fea pode ser literariamente fermosa, o tratamento do feo é algo moi interesante dende o punto de vista literario. E a cor negra ten moitas connotacións de todo tipo, mesmo literarias. O negro, moitas veces e signo de elegancia e distinción.
Boeno, noraboa pola túa poética amigo Ceneme. E a ver se coincidimos en algo por aquí en Vilagarcía, o 19 de abril teremos unha xornada especial por mor da XXV MESA DAS VERBAS, gustaríame moito contar contigo e todos os de Brétema.
SAÚDE E POESÍA,
Xermán Torres
Ceneme, un poeta, di un meu amigo, non o é namentras non escriba un soneto. Polo que vexo a ti gústanche os sonetos como a min, seguro que admiras a Lope, Quevedo, Góngora para min tres mestres sonetistas, mesmo o intenta e ten algúns interesantes Cervantes, asimesmo é un mestre Calderón. En galego hai varios poetas que tamén o probaron. Para dominar a técnica do soneto hai que ter mestría e práctica.
Sobre a beleza hai moito escrito nas poéticas, unha cousa fea pode ser literariamente fermosa, o tratamento do feo é algo moi interesante dende o punto de vista literario. E a cor negra ten moitas connotacións de todo tipo, mesmo literarias. O negro, moitas veces e signo de elegancia e distinción.
Boeno, noraboa pola túa poética amigo Ceneme. E a ver se coincidimos en algo por aquí en Vilagarcía, o 19 de abril teremos unha xornada especial por mor da XXV MESA DAS VERBAS, gustaríame moito contar contigo e todos os de Brétema.
SAÚDE E POESÍA,
Xermán Torres
Ceneme : ¡ Cómo dominas y te expresas poéticamente con sonetos , que tienen sus características de nº de sílabas, de versos , de rima ...Pues bien , maestro , yo debo situarme en el contenido del primer verso . De la imnagen que acompaña, me agrada ver hojas verdes , algo significante de vida. Afirma Magali que hay rosas negras , yo no las he visto pero mi visión es de muy corto alcance.
Luego haces consideraciones metafóricas con la relidad .
¡ Ójala no veamos "todo negro " ! Con mi afecto María
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"