Cantiga
do meu amor
Inmemorian
(A
un grande compañeiro, humanista e poeta da “Mesa das Verbas”)
-Os
poetas non morren, permañecen nos seus versos-
Onde
hai sorrisos
hai
nenos,
onde
hai nenos
hai
espranza,
onde
hai espranza
hai
amor,
¡ai,
amor, canto me tarda!
Canto
me tarda,
¡ai
amigo!
O
meu sono esperanzado,
esperanzado
acotío,
do
seu tornar ao meu lado,
do
seu tornar mariñeiro,
dos
mares a valentía,
do
seu tornar, compañeiro,
xunguidos
na travesía.
Namentras,
ao pairo imos,
tí e
mais eu, o meu amigo,
namentras
ao pairo imos,
eu
sin tí, mais tí conmigo.
Eu
cando o sol amañeza,
comencemos
a bogar,
ollaremos
pola proa
os
soños da inmensidá.
Tí e
eu xuntos, nos estrobos
os
remos van a un compás,
tí i
eu xuntos pola mar.
Máis
agora, matinando,
convicto
de soedá...
onde
hai sorrisos hai nenos,
onde
hai nenos... libertá.
(+)
Gonzalo Bouza-Brey
Vilagarcía
de Arousa
(Pontevedra)
3 comentarios:
Gonzalo foi unha persoa moi coñecida e moi popular en Vilagarcía de Arousa, era un elemento da súa paisaxe urbana. Foi un ser humano, "fieramente humano", coas súas grandes virtudes e valores e tamén cos seus grandes e pequenos defectos. Posuía outos ideais, quería un mundo máis xusto, máis acolledor con todos. Foi un escritor comprometido con Galicia e coa Humanidade enteira. Fomos amigos, noto a súa ausencia, aquelas grandes e interesantes conversas que matiñamos con frecuencia, cando nos atopabamos nas rúas e prazas da nosa querida cidade. Onde queira que esteas, amigo Gonzalo, entrelaza as estrelas coas verbas; que se vaian cumprindo solidariedade, liberdade, honestidade. En calquera recuncho do Universo atopa a paz e a luz. Ata sempre.
Xermán Torres
Mi enhorabuena para el amigo Bouza porque donde hay sonrisas, hay nenos, esperanzas, ilusiones y hay un futuro lleno. Felicidades, Ceneme
Amroso recuerdo a Gonzalo al que sólo escuche en alguno de los "encuentros " en el Liceo . Éste recuerdo me sirve para alcanzar alguna de las inquietudes que fluían y le llevaban a escribirlas. Aquí quedan ,ahora que él ve "el cielo nuevo y "su tierra nueva" "
Leida y entendida ( desde mi limitación ) tu " cantiga de amor con el recuerdo a Gonzalo,también hago mío el deseo que la primera estrofa expresa al reconocer el amor y la esperanza como rayos liminosos . Gracias por él y por tu cantiga de amor. María
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"