Amor es…



Amor es…

Amor es un tormento
que encadena el alma
manantial de vida
grato sufrimiento.

Amor es la nostalgia
que engendra tu ausencia
la paz y la armonía
que trae tu presencia.

Amor es un suspiro
que recoge el viento
y al paso de una nube
se vuelve lamento.

Amor es la sonrisa
con cara de llanto
es la dulce agonía
de quererte tanto.

Rosa Mª Morales
(Grupo Poético Brétema)

Canto a mi amada



Canto a mi amada

La noche extiende un renegrido manto,
como impartiendo contumaz bautismo;
los luceros superan su mutismo
perlando el cielo cual la flor de acanto.

El viento emprende un ululante llanto,
dulce poema de sin par lirismo
que arrebuja al espíritu, exorcismo
pagano y del nirvana, un adelanto.

En esta noche que el amor presagia,
tus ojos lividecen las estrellas
pues es su brillo poderosa magia…

Eres la música que al cuerpo mueve,
eres la luz que va imprimiendo huellas,
y eternidad de mi momento breve.

Antonio Pinedo
(Grupo Poético Brétema)



Señor invierno



Señor invierno

Señor Invierno
el de las manos frías.
Impostor de durezas quebradas
que llega derrotado.
Porque el sueño liviano de las hierbas
sutil retoña
y el sol bebe sediento de tu nieve.

De nada sirve esparcir
tus babas blancas en las cúspides,
ulular con fiereza en las rendijas,
cargar plomizas nubes en los cielos.

La tierra esta callada porque duerme
Descansa preñada de semillas
Y adivina un horizonte florecido

Disfrutá el tiempo que te tiene reservado
el ciclo insobornable de la vida
Esa mañana teñida de violeta,
esa hilera de árboles que decrece a lo lejos
con sus ramas desnudas,
nervaduras de la nada.
Esa neblina perezosa
que exuda en los patios.

Aprovechá cada instante irrepetible,
que son guijarros que ruedan
al abismo de los tiempos.
Las arenas infinitas son una playa desolada.
No te confunda el yunque de las horas
que golpea su monótona agonía

Señor Invierno,
el de las manos frías.
Impostor de durezas quebradas.
No sabés que llegás derrotado
a la ilusión de un nuevo ciclo.

Inexorable
se escurre la amargura
Ya que para morir
sólo se necesita haber nacido.
Y morir es volar
a un nuevo cielo

Daniel Uriza
(Argentina)

Blog de Daniel:
http://buscandomipropiavoz.blogspot.com





Ilusión II



Ilusión II

Cuando pienso en ti, mi amor,
mi corazón rejuvenece,
voy escapando al dolor,
mi ilusión es sólo verte.

Van pasando así los días,
llenos de luz y ternura,
son senderos de la vida,
llenos de amor y dulzura.

Que caminamos unidos,
serpenteando el camino,
evitando los problemas,
dando vida a lo vivido,
por eso mi pensamiento
te busca, está contigo.

Anna-Carmen Rufs
(Grupo Poético Brétema)

La playa



La playa

El verano se ha ido con tus cosas a cuesta.

Sólo me queda barrer las arenas
con un paso enlutado
y encontrar las sombras
de tus perdidos clamores,
tu lápiz labial,
una horquilla,
tus preguntas,
el anillo,
tu esencia preferida,
la discusión sobre el desarreglo.

Tu acaracolada huella mutará mi forma.

Sólo me queda
pedirle al mar que no se la lleve
con la última ola,
hasta algún otro cierto
destonado verano.

Juán Disante

Buenos Aires
(Argentina)
 
Blog de Juan:
www.juandisante.blogspot.com

Cómo decírtelo



Cómo decírtelo

¡Cómo decirte amor mío,
cuán solo me siento por los caminos!
¡Cómo decírtelo amor mío, cómo decírtelo,
si tu imagen viaja siempre conmigo!

¡Cómo decirte amor mío,
que no se oye la fuente ni canta el río!
¡Cómo decírtelo amor mío, cómo decírtelo,
si el estanque que refleja la luna está vacío!

¡y cómo decirte amor mío,
que lleno está de maleza el viejo camino!
¡Cómo decírtelo amor mío, cómo decírtelo,
si mi brazo y tu cuerpo… no van unidos!

Alonso Rodríguez
(Grupo Poético Brétema)

Nieve



Nieve

Nieve llenas a la tierra
de la fuerza del silencio.
Cae la nieve. ¡Silencio
que duerme la vida dentro!

Nieve, cuando te contemplo
me pregunto: tu belleza
¿la hace mayor tu silencio?
Tu fragilidad, tu danza
¿se crecen en el silencio?

Todos los colores duermen
en tu blancura ¡silencio!
La luz del sol que, cantando
los despierta, no hace ruido
y canta a igual ritmo ¡Silencio!

María Palacios
(Grupo Poético Brétema)
 


Ángel de la guarda



Ángel de la guarda

Yo te he escuchado
querido Ángel mío,
aletear en mi entorno
en mis momentos malos,
en mis oscuras noches,
y en mis alegres días.

He sentido tus alas
acariciar mi cara,
te he implorado llorando,
que no me abandonaras.
y te he sentido tan cerca,
tan dulce, tan humano…

Que engañosa ilusión,
que alguna vez he creído
que me tendías la mano.
Y sé que estás conmigo,
lo sé, lo has demostrado,
y espero que  algún día
me acompañes volando,
a la mansión eterna,
En donde nada es malo.

Gloria Teiga Freijomil
(Grupo Poético Brétema)


Al perro guía



Al perro guía

De Terranova oriundo
y zonas del labrador,
probablemente el mejor
perro guía del mundo.

Dorado, negro o marrón
vuestro color preferente,
y un claro referente
dentro de la creación.

Dejaste el mundo canino
para ayudar al humano,
te quieren como a un hermano
y vuestro es nuestro camino.

Disciplinado destino
siendo obediente rayano,
llevas siempre de la mano
con vista y olfato fino.

Compañero de paseo
de viaje o negocio,
siendo para ti un ocio
y a veces un recreo.

Acompañado te veo
en cualquier abierto espacio,
seguro pero despacio
por eso en tu honor creo.

Ya que tu gran corazón
no tiene precio en la vida,
pues nadie de ti se olvida
y sabes bien la razón.

Pendiente y con atención
esperando otra salida,
ocupación preferida
hacia una nueva misión.

Eres el sol de tu dueño
amigo fiel y sincero,
eres también el primero
convirtiendo la vida en sueño.

En la familia integrado
siendo ya un miembro más,
siempre arropado estarás
y te querrán de buen grado.

Félix Loira
(Grupo Poético Brétema)

Foto:
Cortesía de Javier Regueros (ONCE)






Unha noite de tormenta...



Unha noite de tormenta
á noite fría e escura
os raios iluminábana
os tronos o ceo rompían
e sobresaltábanse as ialmas
presentindo que o fin do mundo chegaba
as vellas rezaban
os nenos choraban
os homes protexían as casas
e os animaes gardaban
maldicindo a tormenta
con malsoantes palabras
que os tronos apagaban
O vento asubiaba
anunciando a tormenta
asustaba...
esnaquizaba...
tiraba...
e oubeando marchaba
deixando unha forte e fría choiva
que os corpos empapaba
A noite estaba sendo dura
choiva, raios e tronos non cesaban
e a noite prolongaban
Moito despois do alba
os raios do Sol atravesaban
nubes grises e negras
e un fermoso arco de vella saía
entre o mar e a montaña
afástase a tormenta
a xente dá grazas
sorrí e descansa
a pasado a tormenta
chegou a calma.

Manuel Carlos
(Gran Canarias)
 


Me estoy haciendo viejo



Me estoy haciendo viejo

Casi sin darme cuenta me estoy haciendo viejo:
la vista, ya cansada, no distingue colores
en la limpia mañana, y la luna…, se esconde;
mi boca ensaya muecas, incapaz de dar besos.

El de ayer cuerpo atleta, es hoy un palo seco
con abdomen de grasa y piel en mil renglones;
de corona una calva cual tonsura de monje;
para yantar ¡cuaresma!, no hay pollo, res o cerdo.

Pero tú objetarás, con toda la razón
del mundo, que es hermoso llegar a la vejez
con fuerzas para amar, hasta el último adiós.

Pues la vida es un soplo, un antes y un después,
una estrella fugaz, una puesta de sol…
mas mi alma es mi trono y es un gran parabién.

Antonio Pinedo
(Grupo Poético Brétema)

El frasco



El frasco que era de arropes
ahora está pleno de sosería,
por su perfil chorrean refunfuños,
presunciones,
rehusos,
hollines.

No podemos ser menos molestos
desde donde estamos
y alguna vez
deberíamos convertirnos en la memoria
del dulzor
de todos los frascos
que ya no.

Juán Disante

Buenos Aires
(Argentina)
Blog de Juan:
www.juandisante.blogspot.com




El narcisismo






El narcisismo

Era Narciso tan bello
Que andaban detrás de él
Las ninfas y los mancebos
Y alguno de otro cartel

La ninfa Eco enamorada
De tan precioso galán
La diosa Hera, la vigilaba
No la dejó declarar
Condenándola para siempre
La última palabra emular

Un día estando en el bosque
Narciso un ruido oyó
¿Quien está ahí escondido?
Y Eco repitió, "soy yo"
Saliendo de su escondite
A sus brazos se entregó

Pero Afrodita envidiosa
Al tal Narciso embrujó
Hizo que se enamorara
Como un tonto, de si mismo
En la imagen que en el agua
La diosa le presentó

Fue tal su enamoramiento
Que de comer se olvidó
Marchitándose su belleza
Que en maloliente narciso
Su belleza transformó

MORALEJA
Si te amas a ti mismo
Y no amas a los demás
Pronto serás un narciso
Maloliente nada más

Ceneme
(Grupo Poético Brétema)

Vilancico mariñeiro







Vilancico mariñeiro

Veñen as lanchas do mar,
de faenar, de Campelo,
voltamos ledos, moi ledos,
cargadiños de xurelo.

Hoxe en Belén nace Deus
porque Noiteboa é.
Dende o peirao vexo o fume,
e ós meus fillos coa muller.

Por que tés présa, Xoanciño?
Por que bules, ti, Manuel?
Imos levarlle ó Neniño
a chona, un bolo e mel.

Ó aflixido, ledicia,
onde hai guerra poñer paz
e cando ó portal cheguemos
bicaremos ó rapaz.

Retrouso

Xesús cos seus ollos
hanos de ollar,
pois ven a este mundo
para nos salvar.

Con pitos e gaitas,
cunchas e tambor,
cantemos en roda
ó noso Señor.

Xosé Antonio Suárez Aneiros

Cedeira
(A Coruña)



Quixera


Quixera

Quixera atravesar
a distancia que nos separa
na sombra da noite.

Quixera esquecerte
percorrendo a tempo,
como a hedra que trepa
máis allá do firmamento.

Quixera que voaras
coa forza do vento,
e quedaras pendurado na árbore
onde crecen os invernos.

Pero nos podo, estou presa
da serpe do teu encanto
onde o manto da tristeza
acobíxame, nos teus brazos
e son feliz, nos meus soños,
mais cando esperto, quixera,
que seguiras,
arrolando o meu corpo.

Carmen Darriba
(Grupo Poético Brétema)




A mi chica de fuego...



A mi chica de fuego...

Y no puedo seguir despertando llorando, ni llorando sin despertar
Sin vivir, sin mirar, sin comer, sin reír, tan solo gritar sin respirar
Duele la mentira pero también la verdad lastima entre mis páginas
Y saber que ha estado cerca pero se va con mis lágrimas, se termina en esta línea trágica
Ha llovido sin mojar y no van a volver a escena mis metáforas ni mi droga
Y la pena es mi corbata de soga que me aprieta pero no ahoga, y ya está!
Deja que corra sin más, que pasen las horas muertas si tú no estás
Dejare abierta la puerta de atrás por si quiere pasar a saludar
No hay mucho que ofrecer pero no faltaran palabras e historias
Y seré tu payaso hasta que rías, sonrisa fantástica supersónica
Rimas de ginebra con tónica, haremos física cuántica y 10.000 bromas
Tan solo vuelve y llévame a Roma, seré tu persona y tu mi amazona entre la bruma
Esa morena que se ríe de ojos de aceituna
Seré tu sol solo si tu eres mi luna.
Esto es lo que hace el insomnio entre mis dunas...
Mis labios te echan de menos... no me lo digas a mí, díselo a ellos.

David Rodríguez Outomuro
(Vigo)

A posta do sol

A posta do sol

A posta do sol neste día  caloroso
deste mes de xullo é de unha
fermosura sen igual,o que estou vendo,
o sol da cor vermella e amarela con cores
tan vivos teñen lume e está ardendo,
por riba do mar, as nubes a enfeitizan
con varias cores
negras,brancas e amarelas
con resplandores
neste intre, o sol agochase no  mar
e un momento máxico que axiña
se esconderá.
o cadro é tan fermoso, que da fiestra
non me podo afastar

Candela
(Grupo Poético Brétema)




Navidad


Navidad

de dónde venís bebé
con los pies cubiertos de estrellas
con la piel fragante de sol
con esos ojos
que son dos mundos serenos

de dónde venís bebé
que a tu paso la hierba crece
y las florcitas bailan
que el corderito bala
y mis temores caen

de dónde venís bebé
que volvés a abrir en mi alma
el camino de la tierra prometida

de dónde venís bebé

de ese mismo misterio
en que dios nos ha soñado

Daniel Uriza
(Argentina)

Blog de Daniel:
http://buscandomipropiavoz.blogspot.com
 





Virgen del portal


Virgen del portal

Servidora de la VIDA
que alumbras la VIVA LUZ
y enciendes el nuevo FARO,
luz de tu vientre, JESÚS

Virgen y madre, mujer,
pura y fértil tierra buena
que revive el nuevo Edén
y , en su suelo, el fuego tiembla.

Madre, en la noche más larga,
enciendes celeste faro
y brilla su luz singular
viva y vivificadora
desde el suelo del portal.
Portal sin puerta. ¿Por qué?
Porque el SOL del tiempo nuevo
no se le puede encerrar .
Brilla en la tierra y el cielo
y queda su luz expandida
desde aquella Navidad.

En tu tierra virginal
se ha hecho fruto la promesa
que resuena en cada Adán
y es tu ofrenda permanente
madre Virgen del Portal.

Es la Palabra hecha carne,
oro en singular crisol,
sal, VERDAD, LUZ Y CAMINO,
puente que une dos corrientes
la terrena y celestial
y del agua viva, fuente
que toda sed saciará.

Has encendido la LUZ.
Ya tiene puerta el portal.
Es Jesús la PUERTA abierta
puerta de AMOR Y ESPERANZA,
desde aquella Navidad

María Palacios
(Grupo Poético Brétema)


Veni. Vidi…

Veni. Vidi…

Falando co vento,
tiven un agasallo
dos tempos de neno
que quixera contálo.

A marea  chea
ata os duros carballos,
(a  miña aldea,
non ten  cantilados).

Flotando nas augas
de verde cor, ou  pardo,
mirei unhas  ramas
que levaban  algo.

Curioso acheguei,
a aqueles ramallos
neles atopei
un cofre milenario.

Tremaba ó abrilo,
non quería estragalo,
e con coidadiño,
abrin o pechado.

Unha chave vella,
de ferro oxidado,
que tiña unha lenda
no enferruxado.

"Veni, vidi, vichi"
nun idioma anticuado
¿Qué dirá, me dixen
o mensaxe cifrado?

Funme a velo Cura,
para  descifrálo,
e nesta procura,
andei animado.


Chegado a Rectoral,
rápido coma un raio,
conteille sen parar
o que tiña atopado.

Moi calmo o Crego,
examinou o levado.
E dixo: pois  creo
esto é  algo raro.

A cousa que se ve,
é chave,  ¡vese claro!
mais o que ten para ler,
¡rapaz, mánda carallo!

"Veni, vidi, vichi"
non o teño estudiado.
Mellor pilla a "bici",
e vaite ao Bispado.

Hai xente de letras,
listos e preparados,
con ilustre testa,
nunca son errados

Aló fun  correndo,
co cofre baixo o brazo,
dinllo ao Reverendo
que o mirou intrigado.

¡Pues muy bien, márchate, niño!
deja esto en mis manos,
lo estudiaré con cariño,
ya  te tendré informado.

Nunca mais supen del,
ou non quixen preguntalo.
Se alguén  quere saber,
mire o latín diccionaro

Santiago González Brañas
(Grupo Poético Brétema)



Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.