Hasta siempre mamá


Hasta siempre mamá

Hoy se ha ido un trozo de mi corazón,
un trocito del legado de la historia de mi vida,
un ser que hizo todo cuanto pudo,
y mientras pudo por quererme.

Te has ido mamá,
siento dolor en el corazón,
tristeza en mi alma,
amargura en mi sentir,
siento un fuerte dolor en mi pecho,
sabiendo que no te voy a volver a ver.

Sé que es ley de vida,
pero eso no hace que la pena sea menor,
tú bien lo sabes,
porque antes has pasado por lo mismo.

Has dejado sin alegría a papá,
le has dejado sólo,
no dejaré que se sienta así,
bien lo sabes,
puedes descansar tranquila
yo estoy aquí para cuidarlo,
descansa en paz de todos tus
sufrimientos mamá.

Con tu marcha querida mamá,
has dejado tristes a tus nietos,
a tus bisnietos,
te has ido con la pena de no
haber visto a aquel por el que tanto preguntabas,
desde ese lugar donde Dios te pondrá,
podrás verlo y protegerlo,
yo te lo agradeceré, sabes que le hecho de menos.

Te has ido mi viejita,
no te despediste de nadie,
no dejaste que te viéramos por ultima vez,
con tu lucidez de siempre,
pidiéndonos que rezásemos para que tu transito
de esta vida terrenal a la del más allá,
fuese rápido y sin sufrimientos,
ya ves, Dios así lo ha querido.
Ha respetado tu petición,
te ha llevado con un simple suspiro de alivio,
de descanso y paz,
dale las gracias cuando estés a su lado.

Mamá te has quedado dormidita
con tu mano entre mis manos,
mientras al oído te decía:
respira mamá, respira mi viejita,
dime que me escuchas,
perdóname si en algo no te comprendí,
pero no me hiciste caso y te fuiste.
Te amo madre,
Y mientras mi mente este lúcida
nunca te olvidare, y creo que aun así,
tu recuerdo perdurará.
Te quiero mi mami del alma, te quiero…
¡Hasta siempre!

Mª Luisa López Castro
(Grupo Poético Brétema)

7 comentarios:

Anónimo dijo...

Todos estamos en tu dolor
Santi Brañas

Ana Leiro dijo...

Amiga María Luisa, una madre siempre es una madre. Hermoso y sentido poema a quien nos ha dado la vida. Un abrazo. Ana

Anónimo dijo...

Hola Maria Luisa: Cuando se perde a un ser querido se pierde parte de uno mismo, pero una
madre es quién nos dió el ser y nos cuida de los peligros aun a costa de su propia vida, es el pan que nos sustenta y el escudo que siempre nos defiende.
Todos estamos unidos como un piña en tu tristeza y dolor. Cordialmete te saluda Félix Loira

Anónimo dijo...

Mª Luisa : Tu poema, en sus versos expresa los sentimientos de ese tránsito que no elegimos pero que todos realizamos . Agradece el tiempo que todos compartistéis , el amor dado y recibido .
S. Agustín dice " Los que nos han dejado no están ausentes sino invisibles . Tienen sus ojos llenos de gloria puestos en los nuestros llenos de lágrimas " Siente vivo el amor maternal y el mío María

Anónimo dijo...

La emoción, que apenas te permitió recitar este poema, la hemos sentido todos y a más de uno se nos escapó una lágrima. La mamá es una imagen que nunca deja mi memoria. Besos, Ceneme

Anónimo dijo...

Te escuche leyendolo y me emocionaste. Bicos. Montse.

Anónimo dijo...

Miña nai, miña naiciña
cando non ten que me dare
éncheme a cara de bicos
e despois rompe a chorare.

Nesta copla popular está glosado todo o amor que ELA sente por un fillo, así que de ben nacidos e ser agradecidos e ti, querida amiga, es ben nacida, de verdade.
Unha aperta.

Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.