Non se aman

 

Non se aman, pero din

que todo segue igual. Son olladas perdidas,  olladas

que xa non son

o que foran.

 

Non se aman, finxen

cando cruzan unha man

buscando a outra e desexan

que sexa a de sempre,

a de onte. Mais xa non falan, lonxanos son

os intres doces,

gratos.

 

Só ás veces

un pensa no outro…

i estráñanse.

Pero non é amor.

 

Troca a vida,

troca o inverno…

 

só a neve segue igual.

 

Jean Carballo

(Grupo Poético Brétema)

 

 

 

 

 

 




Gaviota de mis noches

Gaviota de mis noches


¡Qué dulce y qué cándida eres!
Gaviota de mis peñas,
descalza vas por la playa
y desnuda en mis ideas.

¿Por qué he de amarte tanto?
¿Por qué llamarte azucena?
¿Por qué abrazarme a tus ojos
y adormecerme en tus cejas?

Gaviota de mis playas
que vienes en las mareas,
como las musas de Ulises,
como las blancas sirenas,
para posar en mi boca,
para beber agua fresca,
en el juncal de mis labios,
el agua de los poetas.

Francisco de Sotavento

Cedeira

(A Coruña)


Romance do Casado Infidel

Romance do Casado Infidel

 

Veu de fora pró lugar,

de servidor do morgado,

e os picariños da escola,

chamámoslle "o criado".

Cando aquéla rematou,

máis ou menos aplicado,

nó servicio por Marina

xa quedou matriculado.

Alí na armada sirvéu,

de cando en cando embarcado,

de azul vestindo no inverno

e nos estíos de branco.

Pasaron case dous anos

para quedar licenciado

e voltóu ó noso pobo

co seu dilema enfrontado:

ou pescador de baixura

nunha motora enrolado,

ou na mariña mercante,

nun paquebote embarcado.

Como optóu polo segundo,

os sete mares surcando,

desembarcóuse en Chile

e alí quedou eisiliado.

 

Deixou acó, muller, fillos,

e aló ficou namorado

dunha estudante chilena

vivindo sempre ó seu lado.

A de acó non tiña letras,

a de Chile un licenciado,

e, gracias á nova amiga,

os cartos ía xirando.

 

Isto me dixo un amigo,

nese porto recalado,

que os coñecera ós dous

e dela quedou prendado.

 

Malfadada emigrazón,

ó que a inventóu, mal fado,

pois foi causante mil veces

distes e peores casos.

 

De moitas viuvas de vivos,

de nenos sen pai criados,

de sufrimentos e dor

que saben os que os pasaron.

 

Manolo de Rinlo

(Grupo Poético Brétema)

 




Florece

Florece

 

desde la tierra

fue surgiendo

promesa verde

el pimpollo de luz

que  acuna la brisa

 

debajo

todavía hay espinas

tierra

pero su cara

se abre

como faro de pureza

 

¿dónde tenía el corazón

guardada esta llama?

¿dónde tenía oculto este beso

suave como la piel de una caricia?

¿será inspiración del cielo?

¿será que permanece

abierta al rocío?

 

quizás con maestría

sea una maestra de la vida.

 

Daniel Uriza

(Argentina)

Blog de Daniel:

http://buscandomipropiavoz.blogspot.com

 

 




Invierno

Invierno


Invierno. La nieve,
el hielo y el frío.
La vida dormida.
Cantando va el río.

El árbol desnudo.
El nido vacío.
La nieve. El invierno.
Cantando va el río.

Las aves ausentes.
No se oyen sus trinos.
Es invierno. Nieva.
Siempre  canta  el río.

La semilla grita
al sol dormecido...
Le dice:¡Despierta y
mírate en el río !

El hombre camina
entre nieve y frío.
Es largo el camino.
Siempre canta el río

 

María Palacios

(Grupo Poético Brétema)

 

 







Marchouse

Marchouse,

sen dicir nada,

marchouse

coma as sombras

aó alba.

 

Marchouse

na escuridade

dunha cálida

noite do verán

e hoxe nada,

coma se morrese,

nin unha resposta,

nin unha chamada.

 

Non contesta

ás miñas preguntas,

ás miñas demandas,

esquézome dela?

como me esquezo dela?

se eu quixena e quéroa

onte, hoxe e mañá.

 

Cicáis a poida ver hoxe,

ou ela regrese mañá

Talvez sexa unha quimera

i ela este lonxe hoxe

e máis lonxe mañá.

 

Marchouse

e non sei nada.

 

Manuel Carlos

(Gran Canarias)

 

 

 

 




A RAEIRA

A RAEIRA

 

Neste banquiño de pedra

sento o meu espírito canso,

para acougar os longos anos

dun vello corpo esgotado.

 

Percorrendo vai o reloxo

en busca das lembranzas;

quixera medir o tempo

que toda unha vida acada.

 

Non fan falla anos, nin horas,

para enterrarse na nostalxia,

a longa vida dun home, só

nun minuto pasa.

 

Namentres unha margarita

por entre as penas esvara,

seus pétalos son anos

que nun segundo se apagan.

 

Alonso Rodríguez

(Grupo Poético Brétema)

 




Soneto ó crucificado

 

Soneto ó crucificado

 

Quixera preguntarche tantas cousas,

aquelas que por  mortal non acado,

tantos porqués que eu teño agochado,

culpas con que cargaches, graves lousas.

 

Detente a falar e o madeiro pousa

Ti que deberías ser o louvado,

es Ti, meu Deus, por nós axustizado;

por que, Señor, a respostar non ousas?

 

Ás túas costas toda a dor do mundo,

ata deitaches por nós suor de sangue,

sentindo a traición do amigo inmundo.

 

No teu peito un sentimento tan grande

de amor polo home; non iracundo:

tenrura infinda no teu leito exangüe.

 

José Antonio Suárez Aneiros

 

Cedeira

(A Coruña)

 

 

 

 

 




Al despertar del olvido

Al despertar del olvido

 

Camine a través del tiempo,

Con sentimientos cautivos,

entre zarzales y lluvias,

agitados y sombríos…

 

¡Un derroche de ilusiones,

que no sé donde se han ido,

viajando en el vagón,

por el rail del destino.

 

También… Hablo con la luna,

al despertar del olvido,

que hizo dormir mis sueños,

abrazando el infinito.

 

¡Aun recuerdo… Si... Recuerdo,

aquellos días vividos,

cuando al mirarte temblaban,

mis ojos estremecidos!

 

¡Y cuando quiero gritar,

por los cauces de los ríos,

que aun fluyen  por mis venas,

¡Cojo la pluma y escribo…!

 

Dolores Pereira Vázquez

(Boria)

 

Ferrol

(A Coruña)

 

 

 




Golondrinas



A LAS GOLONDRINAS DE LA IGLESIA-MONASTERIO

DE SAN JUAN DE CAPISTRANO,Condado de Orange-California

(al recorrer12.000 Km. En un mes hasta Corrientes-Argentina)

 

Golondrinas

 

Es el veintitrés de octubre

una fecha indefectible,

porque hoy el cielo se cubre

de cual belleza factible.

 

Es como una inmensa nube

llena de vida y belleza,

y en la cual se descubre

la sublime Naturaleza.

 

Al pasar por Yucatán

hacia un tercio del viaje,

ya ganasteis vuestro pan

por vuestra lucha y coraje.

 

De Panamá a Ecuador

ya no podéis reportar,

aunque aumenta el calor

pero voláis sobre el mar.

 

Entrando en tierras andinas

avistando blancas llamas,

pasareis por mil colinas

hasta alcanzar zonas llanas.

 

En Corrientes (Argentina)

  1. finaliza vuestra hazaña,

gracias a "ti" Storni Alfonsina

de un patriota de España.

 

En San Juán de Capistrano

esperan por San José,

el regreso cada año

y eso se siente y se ve.


De regreso a California

desde la inmensa Argentina,

es Fiesta de la Concordia

pues la gente así lo opina.

 

Queda a tras el Paraná

y también lago Mirín,

en vanguardia Panamá

y en Orange San Martín.

 

Y de nuevo en la Misión

fundación del Padre Serra,

y su cristiana convicción

donde vuestro nido espera

 

Félix Loira

(Grupo Poético Brétema)


Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.