Ondas, ondiñas

Ondas, ondiñas

 

Ondas, ondiñas que ondulando veñen e van.

Ondas que na súa carreira brincan no mar,

ata chegar á Praia e na area desfiañar.

Sentadiña nun penedo eu abraiome ó velas chegar.

Ondiñas que enfeitizan ó escoitalas cantaruxar.

 

Mar, oh mar!

Só con decir o teu nome xa podo soñar!

 

Candela

(Grupo Poético Brétema)




4 comentarios:

Anónimo dijo...

¡Ai, miña Candela! como che gusta o mar. Que ben o cantas e bailas, que ben o fas falar.
Santi Brañas

Anónimo dijo...

Candela os que vivimos cerca do mar non podemos deixar de soñar con él, de cando en cando. Felicidades, Ceneme

Anónimo dijo...

Candela : Profunda y bella exclamación al mar , a su grandeza y último verso con su afirmación de la posibilidad de tu grandioso sueño. Consérvalo y escríbelo Un beso María

Anónimo dijo...

Candela:
La repetición de las olas siempre me sugiere la eternidad, que parece renovarse y siempre está.

afectuosamente
Daniel Uriza

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.