La copa de la vida

La copa de la vida

-Reflexión a mí misma-

Sorbe lento, despacio,
la copa de la vida.
Nunca apures los tragos.
Tendrás sed, no sentida.

Mantén siempre en la noche
tu lámpara encendida,
hasta que traiga el alba
la luz a tu pupila
y tomes otra copa
para sorber la vida.

Sorbe, bebe despacio,
que, a veces, quema, abrasa
el trago de la vida.
Sorbe, bebe despacio
porque hay tragos amargos
a sorber muchos días.

¿Por qué en copa tan nueva
dejo caer acíbar?
¿Por qué tengo mi copa
ya llena, ya vacía?
Bebo, apuro, no acabo
la copa de mi vida.

Sorbe, bebe despacio
la copa de la vida.
Para no atragantarte,
paladea, respira...
Saborea despacio,
bien llena o, ya vacía
tu copa. Brinda, bebe
hidromiel, ambrosía,
licores flameados
y escarchas derretidas.

Echa sabores nuevos
en tu copa vacía.
Llena de agua tu copa
que, en cada instante
es nueva el agua
en el río de la vida

María Palacios

(Grupo Poético Brétema)




8 comentarios:

Anónimo dijo...

Todos quisieramos ser esa copa donde tú bebes esos hermosos poemas
Santi Brañas

Anónimo dijo...

Reflexión de lo que cada uno va viviendo y bebiendo en los andares de la vida. Nuestro andar cotidiano y nuestro comportamiento con nosotros mismos y con los demás. Un abrazo Fco. de Sotavento -Cedeira

Anónimo dijo...

Para los que afanosamente se preparan
y hacia un mañana presurosos miran,
yo un tonto, les pregunto: ¿y la recompensa, ¿dónde está? Buena reflexión, Ceneme

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

La vida hay que saborearla, hay que disfrutarla; es necesario no apurar la copa.
María, hago un brindis contigo en la copa de la vida.
Besos,
Xermán Torres

Anónimo dijo...

María brindo
tu copa con la mía
la tuya
llena de esperanza
llena de ternura
llena de vida
la mía casi vacía
por un mundo mejor
por una nueva vida.
Gracias amiga. por tu bella poésia manuel carlos

Anónimo dijo...

O acíbar, María, é amargor, o disgusto, pero tamén pode ir por outro camiño xa que é o zume do áloe, remedio e lenitivo de algunhas enfermidades. Estou de acordo en que debemos beber a vida a papadiños, pero debemos aproveita-las oportunidades para non perder o tren e quedar en terra.
Unha agarimosa aperta.

Cedeira
José Antonio Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

María:
Llena de imágenes y pensamientos profundos. Un canto a la vida
Daniel Uriza

DOLORES PEREIRA dijo...

YO BRINDO CONTIGO EN LA COPA DE TU HERMOSO VERSO .FELICITACIONES Y UN ABRAZO.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.