Marchouse,
sen dicir nada,
marchouse
coma as sombras
aó alba.
Marchouse
na escuridade
dunha cálida
noite do verán
e hoxe nada,
coma se morrese,
nin unha resposta,
nin unha chamada.
Non contesta
ás miñas preguntas,
ás miñas demandas,
esquézome dela?
como me esquezo dela?
se eu quixena e quéroa
onte, hoxe e mañá.
Cicáis a poida ver hoxe,
ou ela regrese mañá
Talvez sexa unha quimera
i ela este lonxe hoxe
e máis lonxe mañá.
Marchouse
e non sei nada.
Manuel Carlos
(Gran Canarias)
2 comentarios:
Non hai que desesperar, meu amigo; no tocante ó amor en calquera curruncho da nosa existencia podémolo atopar.
Unha aperta
Cedeira
José Antonio Suárez de Aneiros
Querido : Que tus dos versos de la primera estrofa " Como las sombras al alba " borren todas las sombras de todas las noches y veas la luz del alba que ilumina, embellece y renueva todo.Con mi cariño María
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"