Gaviota de mis noches

Gaviota de mis noches


¡Qué dulce y qué cándida eres!
Gaviota de mis peñas,
descalza vas por la playa
y desnuda en mis ideas.

¿Por qué he de amarte tanto?
¿Por qué llamarte azucena?
¿Por qué abrazarme a tus ojos
y adormecerme en tus cejas?

Gaviota de mis playas
que vienes en las mareas,
como las musas de Ulises,
como las blancas sirenas,
para posar en mi boca,
para beber agua fresca,
en el juncal de mis labios,
el agua de los poetas.

Francisco de Sotavento

Cedeira

(A Coruña)


20 comentarios:

Anónimo dijo...

Gaviotas, gaviotas, y ¿por qué hay tantas?
subidas a vertederos y también en las cloacas,
habrá que buscar remedio a tal proliferación,
pues ya se han vuelto agresivas y atacan al peatón. Saludos, Ceneme

jose dijo...

Canta sensualidade agocha este refrescante e cromático poema aparentemente marino.
Noraboa, Xabier.

Cedeira

José Antono Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

GAVIOTAS, HAY MENOS QUE NUNCA.
TÚ NO TE ENTERAS DE LO QUE PASA EN LAS COSTAS GALLEGAS.
TIENES UN MUNDO MUY CERRADO EN TU MOLLERA. EN VEZ DE HABLAR DEL POEMA HABLAS DE LA GAVIOTA QUE SE HA VUELTO AGRESIVA.

ESTA AVE SIEMPRE HA SIDO AGRESIVA POR EL HAMBRE QUE HA PADECIDO Y QUE PADECE.
ES EL AVE MÁS VAGA DEL MAR.
HA NACIDO PARA COMER LOS DESPERDICIOS DE LA ABUNDANCIA DE LOS MARES Y AHORA COMO LOS MARES ESTÁN ESQUILMADOS, EL POBRE ANIMAL EMIGRA HASTA 200 KILÓMETROS TIERRA A DENTRO PARA PODER SOBREVIVIR.
¿DE QUE ESTADÍSTICA SACAS TÚ QUE CADA VEZ HAY MÁS GAVIOTAS?

YA VEO LAS DENSAS TINIEBLAS QUE TIENES EN TU CABEZA SOBRE EL MAR.
HABRÁ CERCA DE 60 AÑOS QUE EN GALICIA ESTABAN LAS PLAYAS Y LAS PEÑAS CUBIERTAS DE
GAVIOTAS,CHARRANES,CORBORANES Y MAZARICOS.

POR ALTA MAR ESTABA CUBIERTA DE ARAOS Y PARDELAS Y MILES DE ALCATRACES, SIN EMBARGO, HOY CASI NO VES UN AVE PASADAS DIEZ O DOCE MILLAS POR LA POPA.

PERO TE RECUERDO QUE SOMOS MÁS AGRESIVOS NOSOTROS PARA CON NUESTROS POEMAS QUE LAS GAVIOTAS QUE COMEN TU BASURA Y MI BASURA EN LOS VERTEDEROS Y DONDE HAYA COMIDA.

LOS DE MI CASA EL PAN QUE NOS SOBRA LO ECHAMOS EN CIMA DEL TEJADO DE LA BODEGA DE LA HUERTA Y LAS POBRES LO VIGILAN DESDE MUY LEJOS Y VIENEN A COMERLO.

PERO A TI YA TE MOLESTAN Y PARECE QUE QUIERES RESTAR O MATAR ESA PROLIFERACIÓN DE UNA AVE PRECIOSÍSIMA Y ALTAMENTE POÉTICA.

TUS PENSAMIENTOS SIEMPRE SON NEGATIVOS Y DOLIENTES. SIEMPRE TE CRUZAS COMO MAESTRILLO EN LA IDEA DE ESTOS POETAS QUE EXPONEMOS NUESTROS POEMAS EN ESTE ESCAPARATE.
TE LO DIGO HUMILDEMENTE QUE ME GUSTARÍA QUE FUESES MÁS MANSO CON NOSOTROS. UN ABRAZO DE FCO. DE SOTAVENTO -CEDEIRA.

Anónimo dijo...

Ésta será la última vez que responda a tu loca imaginación de poeta y gracias por llamarme a mi también, (aunque yo no sé lo que soy) Yo hablo de realidades, no de remilgos. Las gaviotas tienen hambre siempre y están ojo avizor para ver si pueden sacarle el bocadillo a algún niño distraido. Vente por Vigo y te enseño la cantidad de ejemplares que tenemos por aquí. ¿No será que están protejidas y la natalidad sin control? No te enfades, tu poema es muy evocador, pero la realidad de la gaviota es más feo. Saludos, Ceneme

dolores pereira dijo...

Muy nostalgico sentir que evoca bellos recuerdos .
Me alegra encontrarte una vez mas .Saludos y un beso.

Anónimo dijo...

Y pese a todo, el vuelo de la gaviota es tan imaginario como pueda ser la pluma del poeta.
Saludos. Santi Brañas

Anónimo dijo...

Querido Sotavento
Me parece precioso el poema. Para qué más palabras.
Daniel

jose dijo...

Amigo Xabier:
A tolerancia, a humildade e a caridade son valores pouco pródigos nos tempos que corren. Se un ten un pensamento transcendental e o pon de manifesto, non firindo a terceiros, é digno e está ben, pero cando alguén que non posúe ese pensamento e trata de impor ou ridiculizar o teu, non obra ben, en calquera caso, que se absteña de facer comentarios negativos que ofenden a que ten certas crenzas que van máis alá do puramente material.
Así todos contentos e aquí paz e despois gloria.
Unha perta

José Antonio Suárez de Aneiros

José Antonio Suárez Aneiros

Anónimo dijo...

Hay que de xoven debeu ser un diablo, cando de vello quer ser santo.

….Y DE VIEJO, SANTOS

A todos los que han vuelto a ser piadosos
Agotados los calores del ardiente verano
A todos los que bailaron hasta caer agotados
A los que el vigor de la juventud ha dejado

Muchos llevan su conciencia en la cabeza
Necesitan por algún Dios ser perdonados
Todas las tardes ocupan las iglesias
Cuando salen, encorvados, preocupados

El tiempo en el reloj se está acabando
Tiemblan ante las fechorías cometidas
Andan por los rincones dormitando
Temen a la noche, sus cabezas escondidas

Se acurrucan como mariposas nocturnas
Por todas partes pequeñas comunidades ocultas
Dondequiera hay escondrijos de nuevos beatos
Rogando el perdón de rodillas por sus culpas

Echan la caña donde no hay peces
Se pasan los días mirando el mar
Se dejan por los charlatanes asustar
Con la soga al cuello esperan el final

Van a las iglesias a vaciar la mente de sus pecados
Para tener sitio donde almacenar nuevas tropelías

jose dijo...

Nefeuto, Xabier, HAI QUEN DE NOVO FOI DEMO E SÉGUEO A SER DE VELLO, amparándose no anonimato.
É na observación e non na discusión o que fai que unha persoa mude de opinión. Agardemos que este bo home vaia observando e troque a súa vida porque poñendo boa vontade un confúndese moitas veces; pero sen boa vontade un confúndese sempre.

Cedeira
José Antonio Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

Sr. Suarez, Vd cree saber mucho, pero debería informarse mejor. Yo no me oculto en sun seudonimo, son las iniciales de mi nombre que todo el grupo Bretema conoce. Acepto todas las filosofias y pensamientos, pero debo decir lo que siento y discrepo de ellas.
Por si le interesa mi nombre, Correa Nogueira, Miguel. Le pido que Vd también respete la mía

jose dijo...

Benquerido Miguel:
Lonxe de min eso que di de que me creo que sei moito; non, son un pobre ignorante dunha pequena vila e, non me podocomparar,seguramente, cunha persoa de mundo coma Vde.
Polo que sei de Brétema, en ningures se di do seu nome e apelidos, polo tanto, para min- como para a maioría- era Vde un anónimo.
En canto ó sustancial, direi que eu tamén respecto tódolos credos, incluso ás persoas que non teñen ningún. O que molesta (non só amin)é que cando alguén escribe no blog algún poema ou comentario de tipo filosófico cristán, Vde. salta coma unha chispa, aludindo ó seu ¿ateísmo? poñendo, mellor dito tratando de poñela en ridículo, cunha crítica mordaz e iso non é de recibo.
Con isto despídome de Vde, Sr. Correa sen ánimo de telo ofendido (cousa que no seu poema, sí se verten algúns versos dabondo ferintes); se eses versos foran escritos noutro contexto, sen encasillar, ou nun comentario seu, sen aludir a ninguén non lle traería a colación o dito.
Por min nada máis e ata outra mellorada.
Fin

Cedeira
José Antonio Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

Sr Suarez, en la página de Bretema, en la margen izquierda hay un carrusel de imágenes con los nombres de todos los componentes. Ahí también estoy yo. El hecho de llamarme Ceneme, C.N.M., yo lo consideré un acto de humildad, ya que a mí me importa qué hace, no quién hace, qué dice, no quién dice. Yo no me oculto como las mariposas, busco la verdad y trato de reflexionar mis conclusiones, aunque puedo estar equivocado y ¿Vd. no?Ceneme

Anónimo dijo...

Queridos amigos de Brétema, gracias por la buena acogida que habéis tenido conmigo desde el primer día en que comencé a colaborar con vosotros hasta los días de hoy.
Me dirijo a esa respetable Dirección "GRUPO RRÉTEMA DE VIGO" para comunicarles que desde hoy, no colaboraré con ustedes. Me despido por causas que le afectan a mi espíritu y a me ser personal. En la tripulación de un barco no me gusta pescar a bordo al lado de ciertos señores que niegan la existencia de un Dios creador de todo,y de su hijo Jesucristo crucificado, que es igual decir:Un antidios o un anticristo. Porque tan pronto hablas de Dios ya te salta para ridiculizar y devorar la esencia de ese predicado.

Yo creo en el Dios vivo, en esa Suprema Inteligencia creadora de todas las cosas y no voy a las iglesias ni tampoco soy beato.
Me siento un humilde pensador y eso me descubre que existe Dios.

Quédese tranquilo ese señor con su materia.

Adiós, amigos de Argentina, y adiós a todos vosotros que me habéis leído con amor. ¡Que Dios os acompañe siempre en vuestro camino y cuando tengáis necesidad de Él, llamarlo!Un cordial abrazo de vuestro siempre amigo y hermano, Sotavento-de Cedeira.

Brétema dijo...

Benquerido compañeiro Sotavento, dende a páxina de administración de Brétema lamentamos profundamente e con moita tristeza, a túa decisión. Respectámola, pero non a compartimos.

"El poeta está ahí
Para que el árbol no crezca torcido."
-Nicanor Parra- (Poeta Chileno)

Creemos que o Poeta nace e morre poeta, non claudica ante as adversidades e sempre segue adiante, contra vento e marea.

Marchar agora, compañeiro, seria como deixar orfas esas outras arbores que pouco a pouco, pasiño a pasiño, van crecendo nesta frondosa e máxica Fraga da Brétema,
arbores que precisan de Poetas coma ti pra que poidan ir medrando sen torcerse.

Tes poesía nas veas compañeiro, nas veas e na ialma. Cando chora a túa ialma, xermolan as verbas, verbas que son bágoas que pingan versos, versos cheos de cor, imaxe e lirismo.

Non podemos trocar a túa decisión, cada quen e dono de si mesmo, pero si podemos dicirche que Brétema non é soamente unha persoa, Brétema é moito máis, somos nós i eres ti e son tod@s.

Recibe unha fonda aperta de estes compañeiros que nunca, nunca, esqueceranse de ti. Oxalá estas verbas sirvan pra que non nos deixes e sigas con nós. Equipo Administración de Brétema

Unknown dijo...

Querido : Siento que tu poema musical con imágenes que despiertan y se abren al amor despierten y abran puertas de crítica que se vierte. No me parece delicado manifestar diferencias descalificadoras . Para mí se debe respetar siempre aunque no se comparta El sol sale para todos. el aire se nos da a todos ¿ Por qué no respetar sin descalificar? Yo quisiera siempre proceder así y comunicarme desde ese propósito. Con el deseo de que siempre aflore el respeto y el amor y con el mío en el nivel que vivo y deseo sublimar Maríacurryp

Anónimo dijo...

Ceneme quiere pedir disculpas, ya que nunca pensó en una agresión personal, sino en una disparidad de criterios. El poema de las gaviotas ya he dicho que es evocador y precioso, pero a mí me recordó ese otro aspecto negativo que cualquiera puede ver en nuestros puertos. ¿Deberían ofenderse si digo una realidad objetiva? Lamento la discusión y pido disculpas a los ofendidos. Ceneme

norah dijo...

ummmmm una brisa marina me ha llegado tierra adentro...gracias por compartir la belleza de esas palabras

Jean Carballo dijo...

Las gaviotas muchas veces son un símbolo de libertad para los poetas. Me parece muy acertado el juego de rima y sencillez que nos expones en tus versos, Francisco, son imágenes que te salen del alma y así nos defines tus sentimientos... que son también los de muchos de nosotros: es por eso nos parece tan bello.
Estoy de acuerdo con el comentario de mi compañero Manoel Xosé, entre todos debemos regar este árbol de la poesía para procurar que no crezca torcido ni confuso... y será nuestro grano de arena a la vida, un peldaño hacia la verdad que nos mueve y una manera de compartirla también.
Y al igual que mis compañeros del grupo Brétema, mi deseo es que reconsideres tu decisión de bajarte de este barco, pero siempre respetando lo que decidas al final.
Recibe un cariñoso abrazo, siempre tendrás un espacio entre nosotros. Así te lo has ganado: poema a poema.

Fco. de Sotavento dijo...

Mi querido Juan, no sabes lo que me alegran tus cariñosos ánimos. Me has quitado las lágrimas . Pues venga, que el árbol no salga torcido y entre todos nosotros seamos un sólo pensamiento poético. Hombres como Manoel Xosé y como tú,son los verdaderos pilares de aguantar la nave contra todos los vientos. Aquí me tenéis para seguir adelante con nuestra nave
poética y así entre todos unidos navegaremos como titánes al puerto deseado. Un fuerte abrazo para vosotros y todos los de Brétema ¡Veña, dalle avante! E Xosé que me poña as (sextillas) Sotavento.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.