Florece
desde la tierra
fue surgiendo
promesa verde
el pimpollo de luz
que acuna la brisa
debajo
todavía hay espinas
tierra
pero su cara
se abre
como faro de pureza
¿dónde tenía el corazón
guardada esta llama?
¿dónde tenía oculto este beso
suave como la piel de una caricia?
¿será inspiración del cielo?
¿será que permanece
abierta al rocío?
quizás con maestría
sea una maestra de la vida.
Daniel Uriza
(Argentina)
Blog de Daniel:
http://buscandomipropiavoz.blogspot.com
9 comentarios:
Supongo Daniel, que su corazón está en la materia de la cual se está formando. Saldrá de la tierra de donde salimos todos. Nacemos, evolucionamos y perecemos. Supongo que ese es el ciclo. Saludos, Ceneme
QUERIDO HERMANO DE LA HOSPITALARIA Y QUERIDA ARGENTINA, DANIEL URIZA. ESTE ES UN POEMA DE LA ESENCIA DEL MISTERIO QUE GUARDA LA TIERRA,Y YO LAS LLAMO LAS LÁGRIMAS DE DIOS, PERO UN SABELOTODO...NO ME GUSTA QUE TIRE POR LA BORDA LA LÍRICA IDEA DEL ORIGINAL POETA ARGENTINO. NO ME GUSTA QUE NADIE MARCHITE LA BELLEZA QUE VA MARCANDO EL SURCO DE UNA LÁGRIMA O AQUEL QUE NUNCA BESÓ UNA FLOR DESDE EL ALMA O DESDE EL CORAZÓN. YO TENGO UN AMIGO QUE ES MATERIALISTA Y ES MÁS GÉLIDO QUE EL POLO MAYOR.SEAMOS MÁS DULCES Y MÁS CARIÑOSOS MIENTRAS ESTEMOS EN ESTA TIERRA UNOS CON LOS OTROS Y DEJEMOS A LOS NIÑOS QUE VENGAN A NOSOTROS PORQUE EN VERDAD, AUNQUE SEAMOS MAYORES, DENTRO DE NOSOTROS INTIMAMENTE SOMOS NIÑOS. UN ABRAZO DE FCO. DE SOTAVENTO.
É o misterio da vida que ti desvelas con unha das preguntas que te fas.
Bonito poema
Cedeira
José Antonio Suárez de Aneiros
Querido Ceneme
Aludes a algo evidente, el ciclo biológico. Me parece bien descansar en esa casa, si uno se siente a gusto en ella.
Para mi esa rosa no es producto del Big Bang. Mi experiencia sobre las explosiones es que destruyen, desparraman, no crean por si mismas. Allí hay algo más que no está revelado. Porque profeta no es quien nos dice en el ocaso que va anochecer cuando hay signos evidentes, si no el que a esa hora ya puede ver la aurora.
Un abrazo del alma.
Daniel
Querido hermano Sotavento
Ante todo me parece ese nombre hermoso, como viento impulsor.
Agradezco tus conceptos. Particularmente yo creo encontrar un camino hacia lo trascendente a partir de la belleza. Quizás en mí es mas instintivo, que racional.
Pero es lo que resuena en mi ser.
Un abrazo
Daniel
Oh Cedeiras. ¡Cuánto perdería nuestra vida si no hubiera misterio!
Un abrazo afectuoso.
Daniel
Querido amigo Daniel:
Só dúas letras para informarte que Cedeira é o nome do meu pobo, unha vila preciosa ó noroeste do noroeste da provincia coruñesa.
Non é, polo tanto un seudónimo, como me parece que o tomaches, así que aclarado e segue con esas fermosas poesías que nos mandas dende as terras pratenses.
Unha aperta
Cedeira
José Antonio Suárez de Aneiros
Querido Daniel : ¡ qué bello "florece !¡ Qué sutiles observaciones y preguntas ! ¡Qué acertada afirmación la del último verso !Con el deseo de que en nosotros, humanos germine, nazca y florezca la mejor semilla la del AMOR . Con el mío aún sin alcanzar la plenitud María
José Antonio Suárez de Aneiros
Si creía que era un seudónimo, pero después me di cuenta que otros poetas como Sotavento también decía Cedeira.
Con lo que concluyo que vuestro pueblo tiene muy buenos poetas.
Saludos
Daniel
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"