Os meus pasos

Os meus pasos

 

Pasiño a pasiño

contei as pedriñas

camiñando paseniño

para chegar ao meu destino,

por carreiros empedrados

e por sendas tortuosas,

baixei e subín as costas

e tamén as corredoiras.

Percorrín pobos e vilas,

atravesei as cidades

e deiteime nunhas pallas,

e disfrutei dos albergues.

Coñecín a peregrinos

de todas as condicións

e de distintas nacións,

chegando a ser compañeiros

no duro peregrinar,

loitando co temporal,

vento, chuvia, e máis xiada,

co desexo de chegar.

Comín produtos da terra

que atopaba polas leiras;

as fontes déronme auga

e as árbores súas froitas.

Esquecín de onde veño

pero sei que estou chegando,

pois ao lonxe eu albisco

tras un ceo encapotado,

ao final do itinerario,

a Catedral de Santiago

onde espera o Apóstol Santo

acoller meu cumprimento.

 

Conclusión:

 

Se queres adelgazar,

o camiño has de facer,

pois despois de moito andar

moitos quilos has perder.

 

Mariano Marcos

(Grupo Poético Brétema)