O meu amor debagado

O meu amor debagado

 

Estou entre as follas secas

mirando as pedras do río,

estou chorando por ela,

pola que tanto suspiro.

 

Estouna vendo nas augas

cos seus cabelos e rizo,

e no reboullo do amore

que dentro da alma sinto.

 

Miña dourada musa,

meu lindo ramalliño,

eu sempre estarei na póla,

nas gallas do teu camiño,

 

para beber nos teus beizos

e cubrirte de aloumiños,

co meu amor debagado,

en susurros i en suspiros.

 

Francisco Sotavento

 

Cedeira

(A Coruña)

 




9 comentarios:

Anónimo dijo...

Eres un empedernido romántico e teus cantos de amor e como os cantas fainos aflorar nos ollos bagoas. Feliz ano. Ceneme

Anónimo dijo...

Meu caro amiguiño
no poido arredar,
de aquel bo cativo
da quel bo rapaz,
que sempre soliño
mollado e con frío,
coas musas do mar,

por iso non poido,
deixar de lembrar
aquelas nostalxias
que xa non están.

Pois xa que non viven
ni-as poido bicar,
por iso non deixo
de romantizar.


Unha aperta
Fco. de Sotavento

























Andivo coas musas louras
que lle traían as ondas
oas ondas e musas do mar.
E desde aquela non deixo de romantiza, e sei que non podor

Anónimo dijo...

QUERIDO AMIGO .LEERTE ES SIEMPRE UN PLACER QUE INVITA A SOÑAR .UN FUERTE ABRAZO.

Anónimo dijo...

Hermano Sotavento Un amor no se olvida y todo nos lo recuerda.

Un abrazo

Daniel Uriza

Anónimo dijo...

Querido hermano de nuestra acogedora Argentina, Daniel Uriza.
El amor es el eje central de todo cuanto puede pensar y hacer el hombre en esta tierra. Sin el, el hombre sería la mayor bestia salvaje y no se enteraría de sus fechorías, sólo de llenar la panza y hartarse de fornicar, comer y dormir. Por eso gracias al amor que viene a ser el bien, amamos, lloramos y sufrimos. Etc etc. La nujer que ama a su amado, es nuestro máximo juguete de amor y no hay otra reliquia más hermosa para el hombre que la mujer.

Si no hubiera el mal no podríamos conocer el bien. Nadie en el mundo
puede aseguar que la muerte es el final del hombre. Ni la misma ciencia lo puede aseguar Al contrario, la ciencia moderna es la que más se está acercando a la existencia de una inteligencia o llamado Dios que está por detrás de todo que no sabemos. Nadie en el mundo ha creado algo que se le pàrezca a la naturaleza ni tiene propiedades para crearla, sólo ha descubierto las cosas que ya existían; los medicamentos que son los elementos que más hacen falta para las enfermedades que también vuelan por el espacio.
Todo cuanto existe es espacial.
¿A quién hacerle caso a la ciencia
que es la única que envestiga por sus medios y al anuncio de los profetas y a las mismas palabras
de Cristo, o al ateismo agnóstico.

Un fuerte abrazo de este amigo de Cedeira, (A coruña)Fco. de Sotavento.

Anónimo dijo...

Querido amigo,me llenó de alegría
este magnífico poema de amor.Eres
un lujo para todas las personas que
te queremos y podemos disfrutar leyendo tus poesías.Gracias.
Con Cariño. Manuela.

Unknown dijo...

¡ Qué fuerza tiene el amor!
fluye y se siente vivo entre hojas secas, las piedras... en el agua que escapa pero él permanece. ¡ Maagnífico ! A mi nivel, mi cariño María

jose dijo...

Deberías prodigarte máis na nosa fermosa fala pois a proba de que o fas super ben témola neste fermoso
poema de amor cheo de calificativos que enriquecen o verso que flúe do teu maxín.

Cedeira

José Antonio Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

Gracias, mi querido Ceneme, yo sé que dentro de ti hay un niño con alma dolorida pero en el fondo de tus entrañas,hay alma corazón y cariño, no te preocupes, ya Dios te pondrá en su camino.

Gracias querido anónimo por leerme con placer y por ese gran abrazo.

Gracias querido Daniel Uriza, hermano de la hospitalaria Argentina, tu tierra es como la mía.

Gracias Manuela, por tus cariñosas y dulces palabras y por decirme que que me leéis y me queréis.

María,muchas gracias, analista del amor y de las cosas místicas aunque a veces en nuestros caminos vemos luces distíntas, pero eso es natural y aclarativo.

Meu caro amigo Antón, o que me dis da nosa fala, xa sei que tes a razón, pero como sabes e che teño dito, senón teño leña non poido facer o fogón. Fco. de Sotavento.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.