Na longa noite

 

Na longa noite

 

Soñei na longa noite que era paxaro

Con plumas brancas como a neve

Por enriba dos tellados xeados voaba

E co peteiro o peito bicaba.

 

A libertade de remexer o Corpo

sen pousar  un chisco no chan

Escoitar o marmurio do vento

E cos ollos a neve barrendo

 

Noite que adormiña as tristuras

E alentéi de présa polas

fermosuras

 

Teresa Cariño

(Grupo Poético Brétema)

 





6 comentarios:

boria dijo...

HERMOSO POEMA .UN PLACER PASAR POR AQUI.

Unknown dijo...

Teresa: querida ¡ Qué hermoso sueño el tuyo! ¡ Qué final " la noche adormece las tristezas ! Que este hermoso sueño se haga vivo en ti y en el mundo. Un beso maría

Anónimo dijo...

Nostalgia, tristeza y dulce sensación de paz- Saludos, Ceneme

Maria Luisa Brétema dijo...

Querida amiga tienes un poder espeial para escribir poemas. Te envido, con una envidia sana de que sigas igual y yo poder escribir lo mismo.
Besos

TERESA CARIÑO dijo...

A TODOS MUCHAS GRACIAS ..UN ABRAZO DE TERESA.

Anónimo dijo...

Teresa, tu bello poema, está lleno de ansias de libertad, una libertad con la que tú sueñas algún día lograr. Que la consigas y puedas volver a soñar, manuel carlos

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.