IN MEMORIAN


"Ouh Galicia, dáme sequera iso, unha tumba,

unha tumba que garde a miña nada,

unha tumba que teña sempre xunto a ti

a miña alma!"


IN MEMORIAN


-SERXIO LÓPEZ -CORONA MARTINEZ-


Hoy solamente tristeza y llanto

y recuerdos por la marcha de nuestro compañero

y amigo.

Te has ido, como los cardos… tras el viento.

Hasta siempre amigo… compañero

Desde Brétema nuestro pesar por tan irreparable perdida.


Nota de Administración:


La próxima actualización tendrá lugar

el próximo día 21 de Julio (Miércoles)

12 comentarios:

Anónimo dijo...

Otro compañero que se va, nuestro Sergio López-Corona. ¿Acaso llegaste a enterarte de que España es campeona? Adiós, poeta amigo; Galicia, tu tierra querida te acogerá para siempre, como te acogió en vida.
Marlene

Maria Luisa dijo...

Nada puedo decirte en persona compañero Sergio, pero si que tu alma y tu otro yo me escucharan.
Siento tu partida. Dios ha decido que este año 2010 sea el año de los poetas que de han ido a su lado, comenzamos con Fina, seguimos con Telvi y ahora tu. Cuando os encontreis pedid por nosotros, necesitaremos tener fuerzas para continuar sin vuestra presencia fisica.
Que Dios os tenga a su derecha.

Anónimo dijo...

Y se fue en silencio/ como él solía/ se fue un maestro/ de la poesía / No Parnaso están ledos / xa teñen alí ó poeta / o noso vate Serxio / que lles trae novas letras/ E Serxio chegou "en punto" / non houbo ningún retraso / agora disfruta xunto / aos poetas do Parnaso./ Querido amigo Sergio / fue alegría tenerte / y todo un privilegio/ elpoder conocerte.
Santiago González-Brañas Barreiro
Mi condolencia a su familia.

Manoel Xosé dijo...

A veces me siento gris,
con olor a poema rancio
y sabor a viejo...

Querido amigo, tú me has hecho sentirme importante con tus consejos y amistad, me has hecho amar la lengua de nuestros ancestros, "os nosos antergos", me has hecho comprender la importancia de sentirse "importante" desde la sencillez y la humildad, ¿a quién ahora pediré opinión sobre mis "pobres" versos ya huerfanos de ti na lingua rosalián? ¿Quién ahora cantará las loas al viejo Berbés de Vigo?

Te has ido, sin ruido ni pompa alguna, te has ido como sólo tú solías hacer: discretamente y con esa gran humanidad y caballerosidad que siempre te ha caracterizado, te has ido a otro lugar, a otro edén mas lejano donde otros poetas y poetisas ya aguardan esa llegada tuya.

Simplemente puedo decirte: ¡Gracias! Gracias por hacerme sentir un poco menos gris y menos viejo. Con afecto, tu amigo y compañero Manoel Xosé.

Anónimo dijo...

Non choremos ao poeta
o poeta nunca morre
mentres
vivan os seus poemas
é a maxia da vida
é a maxia do poeta
se lemos os seus poemas
presente estará o poeta.
manuel carlos

Elisa Rodríguez dijo...

A vosotr@s poetas y poetisas de Brétema, mi más sentido pesar y a su familia mis condolencias.
Nunca se muere del todo cuando algo nos hace ser inmortales. El recuerdo y la obra permanecen inalterables y presentes.
Elisa.

Laura dijo...

Mi sentido pesar a toda la gran familia del Grupo Brétema y a la familia de vuestro poeta Serxio.
Laura Garrido (A Coruña)

Anónimo dijo...

Onde unha verba fale en galego
e fale da xente, do pobo... e fale do mar
alí estará Serxio, o noso Serxio, escribindo,
aínda que hoxe durma.
Meu amigo, descansa en paz.

Mi más sincero pésame a toda la familia y a su gente más allegada. A nosotros, tus compañeros, nos quedan tus versos y la serenidad que transmitías en ellos... que tanto nos llenaba.
Descansa en paz, Serxio, allí onde estés

Pablo dijo...

Mis condolencias para todos vosotros y para su familia. pablo

Anónimo dijo...

El poeta no muere mientras sus obras se recuerden. Mi pesar por tan triste perdida. Antonio

Unknown dijo...

Sergio: Galicia, la tierra que despertó tu gran admiración y amor a ella te ha dado la "tumba" pero ya se verfica en ti , en tu "alma delicada "la afirmación de Apc 21/1 : " Vi un cielo nuevo y una tierra nueva . El primer cielo y la primera tierra desaparecieron y el mar ya no existe " Sólo esta tierra tiene mar.Ya has llamado a otra puerta que se ha abierto para ti.
TU FLECHA
Si. Llamarás .
Llamarás a una puerta
que espera tu llegada
y, tanto se abrirá
que quedará borrada.
Y brillará la luz
que duerme en ti
y se derramará
y alumbrará la casa.

Si. Vibrará tu alma
que ha bebido la sombra
y ha vivido su engaño
persiguiendo la forma .
Si. Vibrará
tu alma iluminada
y sólo luz será
quien habite
ya siempre esa morada.

Si. Tensarás
el arco de tu amor
y lanzarás
tu flecha iluminada
y encenderás
nuevas luces en la tiera
y brillará
la aurora de otro día
sin noches, sin escarchas .

Si. Calmarás tu sed.
Te saciarás de miel.
Y, vestido de luz,
te mantendrás en pie.
María Palacios

Anónimo dijo...

Y Galicia te escuchó, Sergio
y te dió esa tumba perfumada
y ese techo de estrellas iluminadas
y la brisa de la ría y la nostalgia
y la mano generosa y extendida
y un reposo seguro para tu sombra
y el rocio moja tus labios, dulce vino, con el que solías conversar con tus amigos
Descansa en paz, amigo. Ceneme

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.