Fragata mía



Fragata mía

 

¡Fragata mía!

¡Mesana hermosa!

 

¿Por qué me diste la gloria?

¡De una manera dichosa!

 

Dame ahora, hermosa mía

de tus cabellos, las ondas,

de tus bellos ojos, luces,

para iluminar las sombras.

 

¡Fragata mía!

¡Mesana hermosa!

 

Tú que me diste los cielos,

tú que me diste las Osas,

¿Por qué no vienes conmigo?

¡para convertirte en diosa!

 

Tengo las costas del sur,

tengo cien islas preciosas,

tengo selvas,tengo mundos,

pero no tengo amazonas.

 

Déjame listar los palos,

déjame que ponga proa,

déjame abrir la mesana,

trinquetes y escandalosas.

 

Fco. de Sotavento

Cedeira

(A Coruña)

 

 

 

 

 


15 comentarios:

jose dijo...

¡Que poema tan elaborado e rico en imaxes mariñas, amigo Xabier! Aínda que a derrota profunda nos leve a outros portos.
Moi ben.
J. Antonio Suárez de Aneiros

Anónimo dijo...

que los horizontes se te presentes prometedores y que puedas alcanzar los paraisos dorados con los que sueñas surcando el mar en tus barcas. Felicidades. Ceneme

Anónimo dijo...

Hay momentos y ocasiones en que la lectura de un poema, de unos versos, dejan en nosotros percepciones placenteras, este es uno de ellos. Mi enhorabuena Francisco. Un saludo.

Unknown dijo...

Me pierdo en la terminología marinera del poema tan rica en imágenes en tu misteriosa fragata y cuánto te aporta y cuánto esperas.¡ Ah la plenitud anhelada ! Está en tu camino, en ese mar para ti tan abierto y sugerente.Asómanos a él. Gracias. María

Alicia dijo...

Precioso, solamente alguien con alma marinera y con el rostro quemado, curtido por los vientos y el salitre puede escribir así. Un beso, Alicia

Anónimo dijo...

Se che contestara Chicha Cerecedo, quen me dixo que a trataras divinamente en Cedeira, diríache que na súa terra, chamanse "dornas".
Gracias pola vosa colaboración no noso blog. Santi Brañas

Pilar García Piñeiro dijo...

Un hermoso y sugerente poema Francisco,tal vez sobren las palabras ante tal elocuente loa. Disculpa si en mi interpretación la lectura me sugiere sensaciones diferentes, tal vez en ello radique la belleza de la poesía, en la interpretación personal de quien la lee bajo otra óptica. Suavidad en la cadencia rítmica de la fragata, cual hermosa mujer.

"Dame ahora, hermosa mía de tus
cabellos, las ondas, de tus bellos ojos, luces, para iluminar las sombras"

Un beso, Pilar.

Anónimo dijo...

Ya te dije muchas veces querida Pilar, que tú eres una de las mujeres que mejor interpretas mis poemas.
Todo esta basado en la hermosura de una joven que al verla me enamoré de ella por sus ojos y su cutis de sirena.

Estando yo navegando con mis 21 años al verla pasear por el muelle tres o cuatro días seguidos, nosotros teníamos que zarpar para Génova y tuve el atrevimiento de invitarla a unos helados a ella y a dos de sus amigas. Y por la noche ir al teatro Colón de A coruña a ver una obra de Lópe de Vega que no me acuerdo de su título. Le dije: Mira Conchita,
sólo han transcurrido tres días que nos vemos. Si vienes conmigo te haré la mujer más feliz de la tierra, tengo dinero y muchas cosas más y firmo ante mi capitán que todo cuanto tengo te lo doy para ti, pero me falta esa mujer que sea como tú.

Mañana patiremos para Génova y luego recorreremos medio mundo. Díselo a tus padres y vente conmigo.

En su fondo vi que si quería venir pero su familia se lo había impedido. Porque a la siguiente mañana me lo vino a decir al lado del barco, le di un beso en la mano casi calléndome las las lágrimas y hasta hoy.

Y esa era la fragata mía.
El destino es el que manda Pilar y no nuestro amor. Gracias Pilar, mujer inteligente. Un beso. Sotavento.
,

Anónimo dijo...

Estimado Sotavento, es mejor haber amado y perdido que no haber amado nunca.Esa misma ceguera es la que les sucedió a Romeo y Julieta que el tiempo y el hábito ter minan por destruir, al comprobar que el dios que amabamos no era perfecto y entonces la benda de la ceguera habría caído, destruyeno la fe, la confianza, la entrega y el amor se convertiría en una tolerancia a penas soportable. Saludos. Ceneme

Anónimo dijo...

Amigo Santiago González Barreiro. (Santi)Baixo amiña sinxela opinión deberías saber que clase de embarcación é unha fragata,unha corbeta, un navío,un pailebote, unha chalupa, unha dorna, unha traíña,unha barquiña, un bote, un falucho, un chalano,unha gamela sen proa e con proa. etc. etc. Unha fragata leva tres paus ou mastros,a corbeta tamén leva tres co seu equipo de velas, mesanas, foques, trinquetes e escandalosas.

A dorna é un tipo de embarcación quizá única con dúas proas, superior e inferior. Proa e popa. Leva un mastro delgado coa súa correspondente verga. Na popa leva un timón de vela que no seu principio o seu timón era un remo que levaba o home que a patroneaba.

Mais tarde púxoselle un timón de madeira coa súa correspondente cana ou rabela para ila gobernado a popa sentado cunha man na escota e outra na rabela mediante a súa vela cadrada ou triangular. Todos nos podemos enganar, pero xa vai por dúas veces.Unha que onde poñía barcas para ti eran chalanas e agora onde poño fragatas disme que son dornas. Calquwera se pode enganar nunha cousa, agora que unha dorna sexa para ti unha fragata. Ou collercho como unha broma, do contrario debo calar. Un cordial saúdo de Sotavento de Cedeira.

Anónimo dijo...

Amigo Santiago González Barreiro. (Santi)Baixo amiña sinxela opinión deberías saber que clase de embarcación é unha fragata,unha corbeta, un navío,un pailebote, unha chalupa, unha dorna, unha traíña,unha barquiña, un bote, un falucho, un chalano,unha gamela sen proa e con proa. etc. etc. Unha fragata leva tres paus ou mastros,a corbeta tamén leva tres co seu equipo de velas, mesanas, foques, trinquetes e escandalosas.

A dorna é un tipo de embarcación quizá única con dúas proas, superior e inferior. Proa e popa. Leva un mastro delgado coa súa correspondente verga. Na popa leva un timón de vela que no seu principio o seu timón era un remo que levaba o home que a patroneaba.

Mais tarde púxoselle un timón de madeira coa súa correspondente cana ou rabela para ila gobernado a popa sentado cunha man na escota e outra na rabela mediante a súa vela cadrada ou triangular. Todos nos podemos enganar, pero xa vai por dúas veces.Unha que onde poñía barcas para ti eran chalanas e agora onde poño fragatas disme que son dornas. Calquwera se pode enganar nunha cousa, agora que unha dorna sexa para ti unha fragata. Ou collercho como unha broma, do contrario debo calar. Un cordial saúdo de Sotavento de Cedeira.

Anónimo dijo...

Amigo Javier. non entendiches a menxase, quixenche dicir que cando falas da "fragata miña", Chicha, co mesmo sentimento diría "dorna miña". Non comparaba o tipo de embarcación, senon os sentimentos.
¡Quédache agora claro!.
Unha aperta. Santi Brañas

Anónimo dijo...

Sería ben que tanto ti como Antón, falarades do noso Grupo aos amigos poetas de Cedeira. ¡hay moitos, e bos!
Santi Brañas

Anónimo dijo...

Sotavento, recibin a tua mensaxe e Xosé Manoel ya está informado. Si o teu poemario está no correo ten a seguridade que él o recollerá. Saudos. Ceneme e segue buscando hata o final para atopar que desgraciadamente non hai nada.

Maria Luisa de Brétema dijo...

Nunca he hecho ningún comentario sobre los poemas leidos en el blog, casi siempre por falta de tiempo. Pero si que agradezco sus comentarios a los mios. Mis poemas sin duda no son buenos pero sentimientos profundos y muchas veces dolorosos.
Hermoso poema el suyo Sotavento
Maria Luisa "Brétema"

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.