A Periquiño

A Periquiño

 

Tiña eu un paxariño

que da gaiola escapou

e, anque pareza mentira,

non sei se chorar ou non…

 

chorar por un periquiño,

de plumiñas un botón,

ou chorar por un amigo

que da gaiola marchou?

 

Un amigo tan sinceiro

que na miña man pousou

merece iso e moito máis,

e facelo de emoción.

 

Non con bágoas ardentes,

pola liberdade optou,

mais si para agradecerlle

súa sumisa devoción.

 

Chorar por noso egoísmo;

que acapara súa canción

pechándoa entre barrotes

con desconsideración.

 

"Non poido restar esquí,

pois é cousa de razón

que espalle cariño e canto

co resto da poboación"…

 

E o paxaro, nun descuido,

polo ledo ar vou.

 

Manolo de Rinlo

(Grupo Poético Brétema)

5 comentarios:

Anónimo dijo...

tierno, Manolo, es así nuestro afecto y devoción son depositados en los seres más inesperados y nos habituamos a su compañia y los echamos de menos cuando faltan. Emocionante Ceneme

Anónimo dijo...

Paxaro que foi ben atendido, sempre voltará o niño.

Santi Brañas

Juan Francisco dijo...

Recuerdo la canción de Alberto Cortez "cuando un amigo se va" y aun cuando ese amigo sea un pájaro, se que duele, pero... ¿quien no tiene derecho a buscar su libertad?. Un saludo, Manuel.

TERESA CARIÑO dijo...

Chora Manolo ,un paxaro merece que tamben choren por el,Un abrazo de Teresa.

Max dijo...

El lógico echar de menos a un ser que te hace compañía, y muy noble que le des más valor a su libertad.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.