Vin tantas cousas como
o máis ancián dos homes.
Aproveito cada mirada;
un can cun óso baleiro.
Teño visto homes salvaxes
que semellaban bestas.
Noites tiroteadas, superiores
a calquera princesa terrestre.
Pero o ser humano,
suxeito por unha agulla
e pendurado dunha baba,
regaloume tamén momentos.
Onte verei un rapaz gritando
polo seu can latente,
e hoxe estaba co coitelo
observando a poza quente
que non reflectía seu rostro.
Mañá estivo vendendo
a fortuna máis desexada
pola moza máis querida.
Unha guerra por unha moeda
ou por máis de unha,
difícil lembrarse desa
estúpida aresta cuantitativa.
Vin avoas loitando coa fame
e co mesmo Deus por un
infinito de chusco para o neto,
mulleres odiando maridos
por ser perseguidos no monte.
Vin loitos chamando mortos
e nais chorando ser nais.
Vin ao lonxe a felicidade de
quen busca coma un borracho.
Pero nin vin nin verei nunca
unha árbore chorando.
Ángel Sande Caamaño
Muros (A Coruña)
5 comentarios:
Graciñas pola túa colaboración. As arbores choran, polo a min parecemr que a resina é a súa "resinacion".
!Vaia tontería dixen!
Santi. Brañas
Nos sei si as árbores choran ou non, pero si é seguro que viven e morren. Un poema en branco e negro e gris que deixa albiscar un futuro de sombras e escuridade. Non sei si as árbores choran, solo sei que non podemos romper a esperanza de un mundo mellor.
A veces vemos aquello que nunca quisiéramos haber visto. A veces cerramos los ojos a las desgracias ajenas y a las propias. A veces nuestro mundo, nuestro hábitat, grita pidiendo justicia, clamando ayuda y pasamos de largo y cerramos los ojos para no ver si los arboles también pueden llorar. Un saludo, Manoel Xosé.
Eu simplemente queria transmitir con eses versos finais o que significa a emoción en sí, a fermosura intrínseca que conleva o puro feito da emoción, que baixo a miña humilde opinión, é a maior grandeza que ten o ser humano. Xa sexan os sentimentos mais detestabeis coma a vinganza, o odio, o resentimento....
ou os máis preciosos, que como todos sabemos teñen como paradigma ao amor.
Saúdos
Pois si querías transmitir esa emoción conseguíchelo. Fai pensar, invita a reflexión.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"