A Galicia
Canto I
Verdes son campos e terras,
verde o mar que se arrima,
verdes son teus ollos nena,
tal que o verde da campiña.
Cando calo, sinto o vento
que ventexa na mariña.
Cando falo, sinto o tempo
que non te escoito neniña.
Canto máis de ti me alongo,
máis te lembro queridiña,
os días e meses conto
de estar na túa veiriña.
Santiago González Brañas
7 comentarios:
preciosa canción, Santiago, con muy buen sabor.-Ceneme
Un precioso poema!! Felicidades Santiago polo teu traballo.
Tamén quería dicirvos que sodes un grupo fantástico e xuntos faremos que o mundo literario vaia mellor.
Grazas por pasar polo meu blog.
Moitos bicos.
P.D: Eu tamén os enlacei a meus blogs preferidos.
Sara.
Sara.
Hermoso canto a la tierra Santiago. "La morriña" viene con nosotr@s allá donde vamos. Y tienes razón, Galicia es verde como su esperanza. Tierra de "meigas" y encanto.
Moi fermosa Santiago ,un abrazo
gracias por vuestra visita a mi blog.Estais invitados cuando querais.-Un saludo.Montse
Hermoso este poema! Y muy buen blog. Gracias por haberme invitado a visitarlos.
Conozco la poesía gallega, para mi gusto, una de las mejores. Y la entiendo bastante bien, no sé si porque soy descendiente de gallegos por rama materna... En fin amigos, gracias otra vez.
Precioso poema, al leerlo me vienen a la cabeza mucha lembranza de mi infancia, allá en mi pequeño pueblo. Siento no poder escribir en galego, soy de la generación del castelan, pero nunca es tarde. Desde Madrid, pero con mi alma en los verdes valles un saludo.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"