O XUGO ROTO
Rompe ese xugo de madeira
dura de carballo,
e sacude as pesadas cadeas
de tanto propio engano.
E cando desmenuzadas
no chan as vexas,
fuxe lixeiro as alturas
e mira as novas veredas.
Deixa alí que o teu peito
do limpo aire se encha,
e os teus ollos raiantes de gozo
reciban o frescor das cumes sanas
e os novos horizontes vexan.
Pero non te quedes compracido
mirando abaixo o xugo roto
e rotas as cadeas,
non sea que outro xugo mais sutil
domine a túa alma peregrina
por esa vana compracencia,
e quede, aínda na cume, malograda
a túa libertade verdadeira.
José Crespo Abalde
(Primera Antología del Grupo Poético Brétema)
1 comentario:
Hermoso canto a la libertad. La Libertad con máyusculas, esa que es tan dificil defender, al menor descuido, ya nos ha caído un nuevo yugo u otras cadenas.
Un saludo
Teresa.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"