O alumnado de Campo Lameiro
agasalloume na miña despedida.
Tratáronme coma alguén importante
e sentínme importante.
Escribiron frases
de recoñecemento a miña labor
e eu sentina recoñecida.
Pedíronme tamén
que firmase os seus estoxos
e prodiguei firmas
cal cantante ou futbolista.
Fun a súa profe de inglés
polo tempo que durou a baixa
da profesora titular.
Esforceime porque aprenderan
e aprenderon.
Agradézolles o seu entusiasmo.
¡Que Deus @s bendiga!
Elisabeth.
O alumnado de Campo Lameiro...
Etiquetas:
Rosa Mª Vázquez (BRÉTEMA)
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"