LEMBRANZAS
Cun garabullo na man
sentado o pé da fogueira,
un neno arreconchega o seu tallo
para xogar con ela.
Cerca, unha aboa rechoncha
adicándose a fiadeira,
torce que torce no fuso
a calor da lumieira.
No pote brincan as verzas
adubadas con unto e touciño,
rebulen pataquiñas e fabas
xunto cun oso pro caldiño.
Adormexa o sarrallo
agachado entre o canizo,
debaixo, adobándose ó fume
sete ducias de chourizos.
Limpa os beizos un gato
deitado na parrumeira,
con máis pinta de borrallento
que de áxile ratoeira.
A garmalleira enfarruscada
estase rindo do tres pés,
e arrandéase moi folgada
mentras non ten que facer.
Está o candil esperando a noite
enriba da espeteira,
e o forno, mira para artesa
coma súa fiel tesoureira.
.........
Estas son as miñas lembranzas
dun neno, unha aboa...
e aquela antiga lareira.
Alonso Rodríguez
2 comentarios:
QUERIDO ALONSO,es un poema que me encantó leer,bien rimado y dices todo lo que representa para todos una forma de vivir en nuestras aldeas gallegas,un abrazo de Teresa
Hermoso poema Aloso, fruto de los recuerdos de una niñez y juventud que se ha ido. Felicidades. Ceneme
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"