Fraga do inferno

 

Fraga do inferno

 

Chegan os homes

e o loito

esvaece

as dúbidas

 

A terra esta morta,

asolallada,

i un exército de sombras

apodrece na fraga dos mil infernos

 

Chove noite no fogar das meigas

i un aquelarre de diaños

asolaga os areais das areas longas

 

Chegan os homes

e a natureza esperta do seu sono

no fogar do esquecemento

 

Bágoas que se perden no fungar dos ventos

i homes que choran,

coma nenos,

ó pé das rochas do tempo

na Fraga do inferno

 

Manoel Xosé

1 comentario:

TERESA CARIÑO DAVILA dijo...

Claro,donde esta el hombre se acabo todo,un abrazo.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.