Fraga do inferno
Chegan os homes
e o loito
esvaece
as dúbidas
A terra esta morta,
asolallada,
i un exército de sombras
apodrece na fraga dos mil infernos
Chove noite no fogar das meigas
i un aquelarre de diaños
asolaga os areais das areas longas
Chegan os homes
e a natureza esperta do seu sono
no fogar do esquecemento
Bágoas que se perden no fungar dos ventos
i homes que choran,
coma nenos,
ó pé das rochas do tempo
na Fraga do inferno
Manoel Xosé
1 comentario:
Claro,donde esta el hombre se acabo todo,un abrazo.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"